هوش مصنوعی: صبر کن و نرو، زیرا اگر تو با ناز و غمزه‌ای بخواهی جلوه‌گری کنی، ممکن است دل کسی که بی‌پناه است را به آتش بکشی و او را دچار درد و رنج کنی.

هوش مصنوعی: اگر من به خاطر سرسپردگی و نیایش در حضورت جانم را از دست دادم، همان‌جا مرا بکش تا سرم دوباره بر درگاهت قرار گیرد.

هوش مصنوعی: پس از مرگ، من برای زاغ‌ها ده بار اندوه می‌پرورانم و نمی‌خواهم که ویرانی و خاطرات تو به آزار سگ‌های کوی تو تبدیل شود.

هوش مصنوعی: شخصی به شدت مست و در حال حرکت است و من از اینکه این رقیب به او اجازه بدهد نگران هستم، چون می‌ترسم که عواقب بدی برای جهان به وجود آید.

هوش مصنوعی: دل من پر از اندوه و غم است و به زیبایی او می‌بالم، هرچند می‌دانم که این طوفان در نهایت می‌تواند به بنیاد زندگی‌ام آسیب بزند.

هوش مصنوعی: هر کسی در مورد غم من فکر می‌کند که چگونه این بیچاره خواهد مرد و این آرزو که آیا کسی به من توجه خواهد کرد یا نه.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند به چهره‌ام نگاه کند، زیرا نمی‌خواهم کسی در دنیا با مهری غیر از مهر من روبه‌رو شود.

هوش مصنوعی: هر چند که از درد دوری‌اش شکایت می‌کنم، اما خوشحالم که ناله‌هایم به گوش آن بی‌وفا می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر بادام تر بگوید که می‌خواهم با چشمان تو بمانم، به قدری او را می‌زنم که مغزش بیرون بریزد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در میدان جنگ زیبایی محبوبش را ببیند، چنان مجذوب و بی‌اختیار خواهد شد که حتی کمانش از دستش بیفتد.

هوش مصنوعی: همه مردم دوست نزدیک خود را دارند، اما واقعا دوست کسی است که در زمان‌های سخت و دشوار به یاد تو باشد و او را فراموش نکند.

هوش مصنوعی: از اینکه جانت در خطر باشد نترس، ای خسرو، اگر واقعا در عشق خود به شک و تردید داری. چون عاشق واقعی اگر جانش هم به خطر بیفتد، این را سهل و راحت می‌پذیرد.