هوش مصنوعی: هر شب اشک و غم مرا غمگین می‌کند و به دل من فشار می‌آورد. تو چه فکری می‌کنی؟ آیا عشق و احساسات عمیق به سادگی به دست می‌آید؟

هوش مصنوعی: وقتی دل و عقل با هم در تضاد هستند، دیگر عشق چه جایی دارد؟ مثل این است که پرنده‌ای که نماد کعبه است، در جایی بی‌ارزش و ویران فرود آید.

هوش مصنوعی: صبح زود، وقتی که خشکی بر دل و جانم حاکم است، ای پرنده باغ‌ها، شب را در کنار من بگذران تا اشک‌های من مانند باران بر زمین بریزد.

هوش مصنوعی: مرا می‌گویند که دل را جمع و جور کن، ولی من بسیار آرزو دارم که از دل آن بی‌وفا، حتی برای یک لحظه نیز، تسلطی نداشته باشد.

هوش مصنوعی: در روزی که آشنای بی‌وفا، نمی‌دانسته که من در جایی خراب و بیچاره مهمان هستم، به هیچ روی به من توجه نکرد.

هوش مصنوعی: وقتی که مرز زیبایی را شناختی، دل خود را راضی کن از دور، زیرا آن یوسف دیگر نیست که بخواهد از زندان خارج شود.

هوش مصنوعی: گاهی او در جانم جولان می‌دهد و گاهی میدانش در دل من است. من آن سوار هستم که او در جانم فرود می‌آید.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، به‌اندازه‌ای که خارها پایم را آزار می‌دهند، نمی‌توانم در این راه استقامت کنم. فقط امیدوارم که البته بادی که از آن جنبش می‌آید، بر سرم فرود آید و مرا از این آزار نجات دهد.

هوش مصنوعی: نمک به هر طرف می‌ریزد و دل‌های طرفداران را می‌سوزاند، سپس همه به جان‌های آتش‌زده و دل‌های داغدار تسلط می‌یابند.

هوش مصنوعی: بدین ترتیب، هنگامی که خسرو از بلندی سخن گفت، به آسمان اشاره کرد و مدعی شد که اگر یک کلمه در دل معشوق نشسته باشد، چه می‌شود.