هوش مصنوعی: تصویر چهره تو در ذهن من مانند درشتی و روشنی شفاف است و به همین دلیل، هر لحظه اشکی که میریزید، مانند حباب‌هایی در آن تصویر می‌نشیند.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره زیبای تو مرا سرمست کرده است، چه کنم با چهره‌های مدهوش‌کننده‌ات؟ فقط می‌توانم با نگاهی پنهانی به تو نگاه کنم؛ چرا که در نظرم تو مانند آفتاب می‌درخشی.

هوش مصنوعی: اگر دل تو به دریا می‌تپد، ای سرو نشین، من در گوشه چشمم جهانی از آب را می‌بینم.

هوش مصنوعی: در دل من تصوری از موهای تو به وجود آمد و آنچنان عمیق شد که باعث شد اشک‌های پاک و زلالی در چشمانم جاری شود.

هوش مصنوعی: شبی در خواب به دیدن کسی پرداختم که همیشه آن لحظه در ذهنم مانده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت تو، می‌توان در تاریکی شب قدم زد، زیرا نور ماه نیز در حضور تو به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: از عشق چشمان تو، خسرو خوشحال و سرمست است و به یاد لعل تو، در نظرش شراب نمایان می‌شود.