هوش مصنوعی: اگرچه جام تو پر است از خون من بیدرد، نوش جانت باشد که لبخندت مانند شکر شیرین است.

هوش مصنوعی: دو نوع زندگی از یک لبخند تو به وجود می‌آید و عاشق را به وجد می‌آورد، زیرا با یک لبخند تو دو ستاره در آسمان داری.

هوش مصنوعی: از آن لب بی‌پناه که بوسه‌ای به من می‌دهد، کمتر از آن است که توجهی به این اشک‌های رنگین من داشته باشی.

هوش مصنوعی: برو پیش صوفی و با اشک‌های خونین خود از او بخواه که دلش را از دین‌داری پاک کند.

هوش مصنوعی: به من بنگر و وقتی من به تو نگاه می‌کنم، قلبم را می‌شکنی. این چه مشکلی است که تو برای من، آدم بیچاره، ایجاد کرده‌ای؟

هوش مصنوعی: در تنهایی‌ام درد و غم مانند خار وجود دارد و این دوری از تو چه به من می‌آورد؟ وقتی تو در کنار گل‌ها و نسرین هستی و من در این وضعیت!

هوش مصنوعی: چرا باید همه را زنده کنی و سپس خسرو را بکشی، ای جان من؟ این چه روش و چه جریانی است که در پیش داری؟