هوش مصنوعی: دلم به خاطر عشق محبوبم به شدت آسیب دیده و دچار درد و رنج شده است. این دل شاداب و بازیگوش یا مثل سنگی سخت و بی‌احساس است.

هوش مصنوعی: در شب، تو مانند ماهی روشن و زیبا به سراغم آمدی و در دل من غم آن ماه زیبا را به یادگار گذاشتی.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم دریا را ببینم، چون اشک‌هایم چشمانم را پر کرده و مانع دیدنم شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که با گریه چشمم را باز کردم، دربار با ناز و خودنمایی گشوده شد و ستاره‌ای به وجود آمد.

هوش مصنوعی: دیشب دو بوسه به من داد و از آن روز تا حالا به خاطر آن عشق و شوقی که به من داده، به شدت تحت تأثیر قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: من و حال خوشی که دارم و بدنامی که به دنبالم است، حالا سگ‌های بی‌نام و نشان و کودکان، به من نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: دوستان می‌گویند برای عشق من تدبیری بیندیشند، اما با وجود یاری که خود فرمانی ندارد، چه راه حلی ممکن است؟

هوش مصنوعی: عشقم، به خودت را رها کن و به احساساتت اجازه نده که به هم بپیوندند، چون این دل‌های شکسته را نمی‌توان دوباره به هم وصل کرد.

هوش مصنوعی: اگر خواستی برای خودت دشمنی ایجاد کنی، باید بدانی که در این راه باید تصمیمات عاقلانه بگیری چون خسرو، پادشاهی بزرگ و با تجربه است و نه یک کودک بی‌تجربه.