هوش مصنوعی: ای کسی که رفته‌ای و نام نیک من را خراب کرده‌ای، و از وفای دیگران بهره‌مند شده‌ای.

هوش مصنوعی: تو دوباره بازگشته‌ای تا خود را نشان دهی و دل را بسوزانی، اما در این آتش زدن، دل آرام گرفته‌ام را مضطرب نکن.

هوش مصنوعی: ای دوست، خون من را نخور، زیرا این نوشیدنی حزن و اندوه می‌آورد. وقتی که زیبایی چهره‌ات را می‌بینم، چه قدرتی برای تحمل این غم دارم؟

هوش مصنوعی: اگر دل‌دزدان هم به شاه بگوید که مرا بگیرند، من هر یک از موهای تو را به نام می‌گیرم.

هوش مصنوعی: دشنامی که دیشب به من گفته شد، تمام شب به یاد آن بودم و از آن احساس لذت می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر دل تو به شدت می‌تپد، بر منِ بنده قدیمی خود رحم کن، ای کافر خودسر.

هوش مصنوعی: من به خاطر عقل و وادادگی‌هایم در جهنم گیر افتاده‌ام و بسیاری از کسانی که مانند من در آتش عشق سوخته‌اند، در حقیقت خام و نادان باقی مانده‌اند.

هوش مصنوعی: ای گل، تو چه می‌کنی؟ آیا با خندیدن خود به درد و رنج خسرو، که به خاطر از دست دادن محبوبش ناله می‌کند، خندیده‌ای؟ بلبل در دام افتاده و در عذاب است.