هوش مصنوعی: لحظه‌ای استراحت کن، چرا که همه زیبایی‌ها و مهربانی‌های تو برای من کافی است. این باغ عشق، آنچنان برای من ارزشمند است که نفس کشیدن از آن برای جانم فراتر از هر چیز دیگری است.

هوش مصنوعی: در وجود من، حس جدایی همچون شعله‌ای سوزان وجود دارد که تمام دل و جانم را در خود گرفته است. این احساسی عمیق و غیرقابل‌انکار است و نمی‌توان آن را به چیزهای بی‌اهمیت و پیش پا افتاده تشبیه کرد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که لب‌های شیرینت را می‌نوازم، اما او در خواب خندید و شکر جاری کرد، چرا که این حالت مثل خواب مگس است.

هوش مصنوعی: ای باد، برو و این نفس ما را به او برسان که ای عیسی جان‌ها، این نفس ارزشمند و باارزش است.

هوش مصنوعی: من به یاد روی تو خوشحالم، اگرچه آینده‌ام روشن نیست و ممکن است ناامیدکننده باشد، اما این فقط یک آرزو و هوس است.

هوش مصنوعی: وقتی از کسی خواستم که به کمکم بیاید و از درد و غم من بکاهد، او با یک نگاه پرمعنی و نافذی به من نگاه کرد که نشان می‌داد خودش نیز درگیر درد و رنج است.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار آن چشمی هستم که از لابه‌لای پلک‌هایم شب را دیدی و پرسیدی که بر این در چه کسی است؟

هوش مصنوعی: خسرو چه کاری می‌تواند بکند وقتی که عاشقان ناله می‌زنند؟ بیا، چرا خود را در تنگنا قرار دهیم، زیرا از آن سو هم صدای جرس قافله به گوش می‌رسد.