هوش مصنوعی: خواب از چشمان من رفت، اما چشمان تو خوابیدند. حالا دیگر در بدنم تحملی نمانده، چرا که زلف تو تمام قوت و تابم را گرفته است.

هوش مصنوعی: زیبایی و جاذبه چشمان تو باعث بیداری من شده است و این در حالی است که من در عهد تو هستم. اگر این جاذبه خواب را از من بگیرد، پس برای چه چیزی خواب من را گرفته است؟

هوش مصنوعی: من به شدت از دشمنانم کینه دارم و این بی‌قراری و تمایل به انتقام، به خاطر زخم‌ها و رنج‌هایی است که از آن‌ها متحمل شدم. آن‌ها به حدی به من آسیب رسانده‌اند که من دیگر قادر به تحمل آن‌ها نیستم و مانند آب چشم، به خاطر درد و اندوهی که دارند، از من ریخته‌اند.

هوش مصنوعی: دردی که بر دل من می‌آید، ناشی از گریه‌ام است، و بله، تمام این درد و اندوه، نتیجه‌ی این معصومیت و زیبایی من است.

هوش مصنوعی: سوزش و درد درونم را چگونه بگویم، چونکه هر لحظه دل‌سوزی‌ام را با زبان‌های مختلف بیان کرده‌ام. حال دل من به شدت آتشین و خراب است.

هوش مصنوعی: روز من به خاطر تو تبدیل به شب شده است. اگرچه روشنایی می‌خواهم، ولی غمگینم. آه، دلم به چقدر دلگرمی نیاز دارد، همین برای من کافی است که مثل آفتاب باشد.

هوش مصنوعی: در شب روشن ماه، اگر سگی تمام شب ناله کند، آن سگ همان من هستم که به خاطر تو ناله می‌زنم؛ تو برایم همانند ماه روشنی می‌باشی.

هوش مصنوعی: عمر به سرعت در حال گذر است و زمان وفای به عهد فرا رسیده؛ اما این شتاب من از عمری که بی‌وفاست، بیشتر است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانیم کی پرنده خوشبختی بر سر منزل ما سایه خواهد انداخت. جغد، نشانه‌ای از شقاوت و بدبختی، به ترفند و نیرنگ در سرزمین ویران ما پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: دی شب، به تو بی‌رحمی کردم و دل را آزردم، اما اکنون خوشبختی در دیگری را به رویم گشوده و از آن سو بر دروازه‌ی موفقیتم باید وارد شوم.

هوش مصنوعی: بوسه‌ای که از تو پرسیدم، فقط زیر لب زدی. اگر من احمق هستم، همین پاسخ برای من کافی نیست.

هوش مصنوعی: خسرو به خاطر تغییرات تو، هرچند که نتوانست بی‌حرکت بماند، ولی همین سکون در دلش به اندازه‌ی تغییرات من تاثیرگذار است.