هوش مصنوعی: خواسته بودم که افطار کنم، اما در همین لحظه، آفتاب که به مانند شعله‌ای سوزان است، از پشت بام طلوع کرد.

هوش مصنوعی: با قد بلند و زیبا، اگرچه مانند سرو است، حتی اگر یک پا هم به زمین بگذارد، تا همیشه و در هر زمان آماده ایستادگی و مقاومت خواهد بود.

هوش مصنوعی: پرده‌برداری از چهره و درخشش آن به مانند روز، مرا به یاد نماز صبح می‌اندازد که در چنین حالتی از نور و روشنی به زیبایی نماز شام جلوه‌گر می‌شود.

هوش مصنوعی: سلامی کردم و سرم را بر زمین گذاشتم، هرچند این کار ناشی از بی‌توجهی بود و فقط به خاطر سلام بود.

هوش مصنوعی: ای عید روزگار، چهره‌ات را مانند ماه پنهان کن و به عاشقان خود بر این روز عید، روزه گرفتن را نادرست و ممنوع نکن.

هوش مصنوعی: من در حال بی‌قراری هستم و تو در آرامش خودت قرار داری. تو روزه‌ای و من همچنان منتظر حلوا هستم که هنوز آماده نشده است.

هوش مصنوعی: ای کسی که لب‌هایت شیرین‌اند و پر از شکر، روزه را رها کن و بگذار من، این غلام، آزاد شوم.