امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شبی دیدم چو مه بر بام او را</p></div>
<div class="m2"><p>صراحی پیش و بر کف جام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دعا می کردم و می نامدش یاد</p></div>
<div class="m2"><p>ز مستی بهر من دشنام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نخواهد دل به خود دشنام ازان لب</p></div>
<div class="m2"><p>ز لعل او همین بس کام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>به دل او را که عشقش خانه سازد</p></div>
<div class="m2"><p>کجا ماند دگر آرام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>کسی کز عارض و زلف تو گوید</p></div>
<div class="m2"><p>همین بس ورد صبح و شام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>دلم دارد هوای پای بوست</p></div>
<div class="m2"><p>ببین در سر خیال خام او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>چو برگشتی ز خسرو، کرد پامال</p></div>
<div class="m2"><p>جفای گردش ایام او را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۷

شبی دیدم چو مه بر بام او را
صراحی پیش و بر کف جام او را
دعا می کردم و می نامدش یاد
ز مستی بهر من دشنام او را
نخواهد دل به خود دشنام ازان لب
ز لعل او همین بس کام او را
به دل او را که عشقش خانه سازد
کجا ماند دگر آرام او را
کسی کز عارض و زلف تو گوید
همین بس ورد صبح و شام او را
دلم دارد هوای پای بوست
ببین در سر خیال خام او را
چو برگشتی ز خسرو کرد پامال
جفای گردش ایام او را

شمارهٔ ۱۰۵

شمارهٔ ۱۰۶

شبی دیدم چو مه بر بام او را

صراحی پیش و بر کف جام او را

دعا می کردم و می نامدش یاد

ز مستی بهر من دشنام او را

نخواهد دل به خود دشنام ازان لب

ز لعل او همین بس کام او را

به دل او را که عشقش خانه سازد

کجا ماند دگر آرام او را

کسی کز عارض و زلف تو گوید

همین بس ورد صبح و شام او را

ببین در سر خیال خام او را

چو برگشتی ز خسرو، کرد پامال

شمارهٔ ۱۰۶

اطلاعات