هوش مصنوعی: سپاسگزار خدایی هستم که از گنجینه‌های پنهان، جواهرات زیادی را به من اهدا کرده است.

هوش مصنوعی: به مدت سه سال بر روی این سرمایه ارزشمند کار کردم و اکنون این پنج گنج را پر از ثروت دارم.

هوش مصنوعی: این پنج نامه را یکی یکی به بینش و فهم دانایان تقدیم کردم تا در پایان به آن نگاه کنند.

هوش مصنوعی: هر شخصی را بر اساس ظاهری که از خود ارائه می‌دهد، در مورد خوبی‌ها و بدی‌هایش قضاوت می‌کنند و درباره‌اش صحبت می‌شود.

هوش مصنوعی: از بین این همه منتقدان دقیق و نکته‌سنج، هر کسی لحظه‌ای به خیال و تصور خود می‌پردازد.

هوش مصنوعی: اما آن کسی که با محبت‌های فراوان، گنجینه‌های قلب را از در دور کرده است.

هوش مصنوعی: امتحان در علم به گونه‌ای مهم است که درک صحیح و تدبیر در آن به ما کمک می‌کند. در این راستا، حقیقت به دو صورت می‌تواند نمایان شود: هم به مانند شهاب درخشانی که با نورش ما را راهنمایی می‌کند و هم به شکل تیری که به هدف می‌زند و نشانه‌گیری دقت و هدفمندی را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: در دنیای حقیقت، بندگان راست‌گو و درستکار مانند حرف "الف" در میان ستاره‌ها قرار دارند و به درستی و صداقت خود ثابت قدم هستند.

هوش مصنوعی: او مانند شهابی درخشان است و دل و وجودش از نیکان و نیکوکاران درخشان‌تر و نورانی‌تر است.

هوش مصنوعی: من نامه‌ام را به او ارائه کردم و او به خوبی و با تدبیر، قلمش را هدایت کرد.

هوش مصنوعی: هر بخشی از این شعر نشان‌دهنده سختی و زحمت‌هایی است که به دوش شاعر بوده و در کنار آن، سنگینی بار انتظارات و توقعات را نیز تجربه کرده است. شاعر همواره با چشمانش به مشکلات و رنج‌ها نگاه می‌کند و این بار را بر دوش خود احساس می‌کند.

هوش مصنوعی: شمع من نور خود را از او گرفته و مس من به خاطر او به طلا تبدیل شده است!