کمال خجندی » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دی جلوه گری بین که آراست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>خوان کرم خدا مهیاست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حلوا چو زغاره بود در سفره ما</p></div>
<div class="m2"><p>امروز همان زغاره حلواست مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۲

دی جلوه گری بین که آراست مرا
خوان کرم خدا مهیاست مرا
حلوا چو زغاره بود در سفره ما
امروز همان زغاره حلواست مرا

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جاذبهٔ عشق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که خداوند با کرم خود او را آراسته و عشقش مانند حلوا در سفره‌اش خود را نشان می‌دهد. به عبارتی دیگر، عشق و زیبایی که در زندگی او وجود دارد، همچون لذتی خوشایند و شیرین است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: بنگر که چگونه زیبایی تو مرا زینت بخشیده است، لطف خداوند همواره در دسترس من است.

دی جلوه گری بین که آراست مرا

خوان کرم خدا مهیاست مرا

هوش مصنوعی: امروز در سفره ما حلوا وجود دارد و این حلوا همان زغاره‌ای است که برای من اهمیت ویژه‌ای دارد.

حلوا چو زغاره بود در سفره ما

امروز همان زغاره حلواست مرا

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده