هوش مصنوعی: آتش تازه‌ای در سینه شعله‌ور شده و خون از دل به شدت می‌چکد و مانند کبابی سرخ شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که برای معشوق خود تلاش و زحمت کشیده، دلش نیز پر از غم و اندوه شده است.

هوش مصنوعی: می‌دانم که داستانی را شنیده‌ای که صدا و آهی که از دل آسمان بلند شده، به گوش ماه نشسته است.

هوش مصنوعی: ما وقتی به تو می‌رسیم که تو با سرعت زیادی رفته‌ای، اما هیچ‌کس عمرش را با دویدن نمی‌گذراند.

هوش مصنوعی: اشک‌های ما مانند باران بر چهره و خط و خال تو می‌افتد و به همین خاطر گل‌ها شکوفا شده‌اند و سبزه‌ها جان گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: صدها سر بریده بر زمین افتاده‌اند، گویی مشاطه (آرایشگر) زلف‌های تو مشغول بریدن است.

هوش مصنوعی: این شعر به تصویر کشیدن زیبایی و زوال عمر می‌پردازد. شاعر با اشاره به زلف خمیده، به جذابیت‌های ظاهری و موقتی زندگی اشاره می‌کند. همچنین، به دیوار عمر که نشان‌دهنده گذر زمان و محدودیت‌های زندگی است، پرداخته و به این نکته اشاره دارد که همچنان که زیبایی‌ها تحت تاثیر زمان دچار تغییر می‌شوند، زندگی ما نیز در حال گذر است و باید به این موضوع توجه کنیم.