هوش مصنوعی: ما حاضر هستیم جان و سرمان را به پای محبوب نثار کنیم و خون و اشک خود را بر خاک کوی او بریزیم.

هوش مصنوعی: هرگونه دردی که از طریق جستجوی لذت به وجود می‌آید، نمی‌توانم آن را از دامن جانم دور کنم، حتی اگر جانم در خاک باشد.

هوش مصنوعی: غمی که از نگاه تو نشأت می‌گیرد به درد من می‌افزاید و نمی‌توانم با لبخند تو درمانی پیدا کنم، زیرا این درد همچنان باقیست و نمک بر زخم من می‌پاشند.

هوش مصنوعی: بر سر سفره زیبایی‌ات، عادت داری که زلف‌های بی‌نظم و آشفته‌ات را به حالت پریشان بریزی، مثل سبزی که روی سفره می‌ریزد.

هوش مصنوعی: چرا که تو اینگونه با زلف‌های دلربایت جان و دل ما را پر کرده‌ای، در نتیجه جان‌های ما به زیر پاهایت خواهند ریخت.

هوش مصنوعی: هر کس که به درگاه تو بیاید و اشک بریزد، من هم کاری می‌کنم که با مژگانم خارها را بر زمین بریزم.

هوش مصنوعی: از اشک‌ها که از چشمان کمال به بیرون می‌ریزد، خانه او خراب می‌شود و این خرابی بیشتر به خاطر بارندگی است.