هوش مصنوعی: در روز و شب به خاطر غم عشق تو در فکر و اندیشه‌ام، اگرچه صبرم از دوری تو هر لحظه کم و کم‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: من اشک را مانند در و رخسار خود می‌دانم و تنها چیزی که دارم، همین است. غیر از این چیز دیگری ندارم و هیچ وجه دیگری برای خودم نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در خانه‌ام احساس تنهایی و دوری می‌کنم، ناگهان در حریم مقدس عشق و وصال به من راه آمدند.

هوش مصنوعی: عشق تو برای من درد و رنجی سخت است، اما برای مقابله با این درد صبر و تحمل پیدا می‌کنم. تو به من بی‌رحمی می‌کنی و من همچنان به وفاداری و صداقت نسبت به تو ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که ناگهان چهره زیبا و دل‌فریب تو را ببینم، از کوچه‌ی دل‌خسته‌ات بی‌خبر از آن در رد می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی‌ات به دل من وارد شد، جانم از غم عشق تو به خطر می‌افتد و نمی‌توانم آن را به سلامت از دست ببرم.

هوش مصنوعی: هرگز از عشق تو دل نمی‌کَنم و از راه تو دور نمی‌شوم، حتی اگر سرم را در راه عشق تو از دست بدهم.

هوش مصنوعی: من از تمام نعمت‌های این دنیا و آن دنیا عبور می‌کنم، تنها برای لذت دیدن یک نگاه پر از محبت و دوستی.

هوش مصنوعی: چون در دل من عشق جای گرفته، پس احساس کمال در من وجود دارد و به همین دلیل درد و رنج من نیز بیشتر شده است.