هوش مصنوعی: دل به نگاه آن چشمان زیبا، سرشار از شادی و سرمستی شد. حالا که ناز کردنش را آغاز کرده است، از او می‌خواهم که باز هم ناز کند تا من هم بیشتر به این حالت برخیزم و از این احساس خوشبختی بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که او از دلبرانه‌هایش برای عذاب دادن دل‌ها قانع نشد، پس از این، اگر لبخند بر لب دارد، باید از او بپذیریم که از همان لبخند هم درد و رنجی خواهیم کشید.

هوش مصنوعی: سرزنش در عشق او مانند این است که دلِ پر از درد را نیش می‌زنند و همچنان درد را بیشتر می‌کنند.

هوش مصنوعی: من همیشه از کسی که خاک پای او را ندیده‌ام، به نیکی یاد کرده‌ام، اما اکنون با چشمان خودم او را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: من به این فکر کرده‌ام که دیگر در غم او ناندیشم و از نصیحت‌های خوبان هم چیزی نشنوم.

هوش مصنوعی: زمانی که تو، ای تیغ، در حال قتل هستی و ما را بدون جرم می‌بینی، از شرم تو سرخ می‌شوی و در لحظه‌ای سر را به زیر می‌اندازی.

هوش مصنوعی: تو گفته بودی که در بین همه، بهترین و زیباترین پارچه را داری و با اینکه من درویش و فقیر هستم، باز هم در کمال زیبایی با همه‌ی جهان مقایسه‌ات می‌کنم.