هوش مصنوعی: من در این تلاش و زحمت، به دلیل دردی که در درونم دارم، نه می‌توانم تحمل کنم که بروم و نه می‌توانم در جا بایستم.

هوش مصنوعی: در عمق وجود من، تنها تو را می‌شناسم و می‌دانم که عشق و آرزوهایم فراتر از تصور است.

هوش مصنوعی: تو مانند صبح با خوشحالی می‌خندی و من مانند شمع در حال گریه‌ام. نمی‌دانی که این حالت من ناشی از آتش درونم است.

هوش مصنوعی: از پیوند با پادشاهان جز ناامیدی نصیبم نشد، من بیچاره که هیچ چیز ندارم، امیدی دارم که مثل من سزاوار نیست.

هوش مصنوعی: از دل یک قطره خون که به خاطر دوری تو و دلمشغولی‌های عاشقانه‌ام باقی مانده، اما در چشمانم مثل یک جویبار، صدها دریای خون گریه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگز هیچ چیز جز ذلت از قامت زیبا و تو در نیافتم. چه فایده‌ای دارد تلاش بلند همت که سرنوشت من به بدی رقم خورده است؟

هوش مصنوعی: اگر کسی مرا عاقل خطاب کند و بگوید دیوانه‌ام، باید بگوید که من هم مانند او عقل ندارم و به جنون او فکر می‌کند.

هوش مصنوعی: من از کمال دین چیزی نمی‌دانم. چرا مرا می‌ترسانی؟ چه می‌گویی؟ من جوانی عاشقم و از دنیا به خاطر بی‌اهمیتی‌اش غمگینم.