هوش مصنوعی: به من گفتند که وقتی قلم را از جلویم می‌بردی، تردید نکن که من خودم به تنهایی از تو خواهم گرفت.

هوش مصنوعی: زمانی که دل از محبت تو سخن بگوید، چشمانم اشک از غم می‌ریزد. هر وقت که دهان باز می‌کنم، گویا از درد دل، خون می‌بارد.

هوش مصنوعی: اگر دلم را نیشی هم برسد، باز هم در نگاه به تو غرق حیرت می‌شوم.

هوش مصنوعی: با نگاه جذاب و دلربا خود، می‌توانی قلب را به شتاب بیندازی، چرا که دل تاب صبر و انتظار را ندارد و نمی‌تواند از عشق و محبت چشم بپوشد.

هوش مصنوعی: به دل، جان و سر را به پای درویشی بگذار که بدون هیچ گونه معامله و شرطی، متحول شده و از نوع دوستی با اهل حقیقت بهره‌مند گشته است، نه از آن کسانی که به دنبال منافع خود هستند.

هوش مصنوعی: به خاطر خدمت به دیگران، گوشم پر شده و نمی‌توانم به خوبی نصیحت‌های خوب را بشنوم.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که از دل نمی‌کاهد، هر چه خوبی باشد، چرا که ظلم تو فراوان است و محبت نیز روز به روز بیشتر می‌شود.