هوش مصنوعی: ما در این شهر احساس ناامیدی می‌کنیم و از این مردم بی‌علاقه دور هستیم، از این جمعی که پریشان و مضطرب‌اند و دل‌هایمان از آن‌ها جدا شده است.

هوش مصنوعی: اگر دل خود را به کسی ببندم و چهره‌اش را ببینم، این در واقع به خاطر دوستی با اوست، نه اینکه بخواهم با او رقابت کنم.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده که هیچ دوری و غیبی وجود ندارد و حقیقتاً ملاقات اهل دل با افراد آگاه و صاحب نظر به اوج خود رسیده است. این به معنای نزدیکی و ارتباط عمیق بین کسانی است که به تامل و تفکر می‌پردازند و کسانی که در موقعیت‌های خاص و مقدس قرار دارند.

هوش مصنوعی: این زمان، زمان گل و شادی و بهار است و در این روزها، چگونه می‌توان در میان باران و تنهایی ماند؟

هوش مصنوعی: به صراط مستقیم برو و مثل مردان عمل کن و با اراده پیش برو، وگرنه واقعاً باید بگویم که از عقل بی‌خبر هستی و دلیل بر این نادانی ندارید.

هوش مصنوعی: من از روح باقی‌مانده‌ام و به دنبال آن دختر بهشتی رفته‌ام. آه، از این وضعیت خسته‌کننده چه انتظاری می‌توان داشت جز ناتوانی و نقص.

هوش مصنوعی: نور من از چشمانم رفته است، مانند یوسف که از دیدگان برادرانش دور شده، بنابراین چشم‌هایم به اشک بازگشته و بی‌نور مانده‌اند.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند از رحمت خداوند ناامید باشد، چون حتی زمانی که ماه در پس ابرها پنهان است، بالاخره زمان ظهور و نمایان شدنش می‌رسد.

هوش مصنوعی: در نهایت، همه چیز به خوبی به پایان می‌رسد و در پایان، این ناراحتی به شادی تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: ناشناسی در کنار سه گوساله جایی ندارد؛ صبر کن تا موسی (علیه‌السلام) از کوه طور بیاید.