هوش مصنوعی: ای خدای من، آن شمعی که دیشب در مهمانی روشن بود، به چه کسی تعلق داشت؟ آن کسی که نوشته‌هایش سبز و لب‌هایش شیرین و دلنشین بود، چه کسی بود؟

هوش مصنوعی: زمانی که حضرت خضر از نظر پنهان شد و مشخص نشد که در تاریکی شب، چشمه حیات کجا قرار دارد.

هوش مصنوعی: لب‌های زیبای او باعث شده است که همه در موردش صحبت کنند و از هم بپرسند که دیشب چه چیزی در دهانش بوده است.

هوش مصنوعی: تمام شب تا صبح در سر ما ذکر او بود، او همچون شمعی در خانه ما می‌درخشید و ارزش ایران هم به او بود.

هوش مصنوعی: از درد و غم به شدت رنج می‌برم، اما هنوز این نکته برایم روشن نشده که آن شمعی که لب‌های شیرینش در شبستان می‌درخشید، در شب کجا رفته است.

هوش مصنوعی: از دل بی‌قرار و خسته‌ام چیزی نپرس، بلکه از کسی بپرس که با نیش و نگاه‌هایش مرا آزار داده. بپرس که آن زخم و آسیب از تیرکمانی که بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چطور تو را از یاد ببرم. شب گذشته، در غم دوری‌ات، صدای ناله و فریادی که در خیابان تو بلند کردم، همگان را به حیرت انداخت.