هوش مصنوعی: وقتی که یاد تو در ذهن ما می‌آید، تمام لحظه‌هایمان پر از صفا و آرامش می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم کسی به رازهای ذهن و احساسات تو آشنا نیست، پس بی‌خبر از زندگی تو، مردمی که غریبه‌اند، به راحتی از کنار تو عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: در دل کسانی که در آرزوی وصال معشوقند، غم و اندوهی وجود دارد که همیشه آن‌ها را آزار می‌دهد. این غم آنقدر شدید است که مانند دو رشته زلف معشوق در باد می‌رقصد و با هر نسیم، درد آن‌ها را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: در مسیر تو باید با سر و چشم خود را فدای تو کنم، زیرا مدعی نیست که لایق ورود به این راه باشد.

هوش مصنوعی: زندگی من بدون تو پر از درد و ناله شده است و حسرت به دل، از عمر طولانی که مثل نسیمی بیهوده می‌گذرد.

هوش مصنوعی: تیر مژگان تو هیچ مانعی را نمی‌شناسد و به راحتی از هر جایی عبور می‌کند.

هوش مصنوعی: عکس لبان سرخ و زیبا تو هرگز از دیدگان کمال نمی‌رود، زیرا آن مانند می‌ای است که در یک شیشه‌ی زجاجی قرار دارد و هرگز از آن خارج نمی‌شود.