هوش مصنوعی: من از زیبایی ابروهایت چشمی دارم که با آنها به من توجه می‌کنی. اگر هم بخواهی به خاطر ناز و کرشمه‌ات زندگی‌ام را بگیری، کسی به من کمک نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: چشمان تو مرا می‌کشد و من نیز زنده‌ام. از شیطنت‌ها و ناز تو جز این شکایت دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: من بدون تو نمی‌خواهم وجود خودم را، چون وجودم به تو وابسته است و بدون تو هیچ‌چیز از من وجود نخواهد داشت. پس هیچ جنایتی به وجود نمی‌آید.

هوش مصنوعی: چهره‌ات چون نشانی از رحمت است و وقتی زاهدی ابروی تو را می‌بیند، در محراب عبادت به یاد نشانه‌ای از بزرگی و زیبایی می‌افتد.

هوش مصنوعی: کسی که زیبایی و دلربایی دارد و من به خاطر او غمگین هستم، این عشق پایانی ندارد و این غم نیز به پایان نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من در کنار رقیب فهمیدم که ارزش هر کسی چقدر است؛ او به اندازه یک گدا با دیگران رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر در دروازه‌ات دشمنی فقیر باشد، با این حال در آنجا شور و هیاهو از دو پادشاه در یک سرزمین بر پا خواهد شد.