خیالی بخارایی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا چشم تو بر کمین دلها بنشست</p></div>
<div class="m2"><p>ابروی تو صد فتنه به عالم پیوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بهر خدا مکن ستیز، از سر صلح</p></div>
<div class="m2"><p>دریاب مرا وگرنه رفتم از دست</p></div></div>

دیوان خیالی بخارایی - خیالی بخارایی - تصویر ۳۴۰

شمارهٔ ۲

تا چشم تو بر کمین دلها بنشست
ابروی تو صد فتنه به عالم پیوست
از بهر خدا مکن ستیز از سر صلح
دریاب مرا وگرنه رفتم از دست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی چشمان و ابروهای معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او باعث فتنه و شور و شوق در دل‌ها شده است. شاعر از معشوق می‌خواهد که به خاطر خداوند با او در دوستی رفتار کند و از دشمنی پرهیز کند، زیرا اگر این کار را نکند، او از دل و زندگی‌اش می‌رود.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: به محض اینکه نگاه تو بر دل‌ها افتاد، ابروی تو باعث ایجاد صدها مشکل و آشوب در عالم شد.

تا چشم تو بر کمین دلها بنشست

ابروی تو صد فتنه به عالم پیوست

هوش مصنوعی: برای خدا، دشمنی نکن و از روی صلح به من نزدیک شو؛ وگرنه من دیگر از دستت می‌روم.

از بهر خدا مکن ستیز، از سر صلح

دریاب مرا وگرنه رفتم از دست

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده