هوش مصنوعی: آن زیبایی که می‌توان به آن افتخار کرد، مانند جواهری است که صراف ازلی آن را در دست تو گذاشته است.

هوش مصنوعی: وقتی که آب حیات، زیبایی و محبت لب‌های لعل تو را مشاهده کرد، از شرم و حیا به خاطر پردهٔ خاکی به پنهان شدن روی آورد.

هوش مصنوعی: نافه چه اشتباهی کرده که باد صبحگاهی دیشب موی او را گرفت و به سمت زلف تو کشید؟

هوش مصنوعی: اشک به خاطر این که ما بی‌دلیل در زمان تو باعث رسوایی خود و دیگران شدیم، از چشمان ما افتاد.

هوش مصنوعی: تا عطر زلف تو به خیالم برسد، دل به همین بو فرستاده شد و همان مسیر را پیمود.