هوش مصنوعی: ای کسی که نمی‌توان از ستم تو به دور بود، بدون رنج و زحمت تو، رهایی و آرامش ممکن نیست.

هوش مصنوعی: اگر زلفت در بازار مصیبت حلقه‌ای نباشد، نمی‌توان در سر سودا و آرزو سرمایه‌ای از جان گذاشت.

هوش مصنوعی: روزی که در آغوش تو هستم و از صبح تا شب با هم هستیم، روزی است که نمی‌توان به فکر فردا افتاد و همه چیز در همین لحظه خلاصه می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سگ تو، اسرار دل خود را بگویم، اما نمی‌توانم خود را در خیابان تو رسوا کنم.

هوش مصنوعی: ای دل، وقتی که در کوی محبوب ساکن شدی، غم و اندوه را فراموش کن؛ زیرا نمی‌توانی قلبی را به همه جا پراکنده کنی.

هوش مصنوعی: متأسفانه، روزی خواهد آمد که آن خیال و یاد او از چشمم پنهان خواهد شد و دیگر نمی‌توانم او را پیدا کنم.