خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » دم را دریابیم   [۱۴۳-۱۰۸] » رباعی ۱۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد!</p></div>
<div class="m2"><p>دریاب دمی که با طَرَب می‌گذرد؛</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ساقی، غم فردای حریفان چه خوری.</p></div>
<div class="m2"><p>پیش آر پیاله را، که شب می‌گذرد.</p></div></div>

رباعی ۱۱۴

این قافله عمر عجب می گذرد
دریاب دمی که با طرب می گذرد
ساقی غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می گذرد

هوش مصنوعی: این ابیات به بی‌پایانی و سرعت گذر عمر اشاره دارند. شاعر از ما می‌خواهد که از لحظات زندگی لذت ببریم و نگران آینده نباشیم. او پرسش می‌کند که چرا باید به غم آینده فکر کنیم، در حالی که باید از لحظات شاد بهره ببریم. به عبارت دیگر، زندگی کوتاه است و باید آن را با خوشی سپری کرد.

رباعی ۱۱۲

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/297

رباعی ۱۱۳

هوش مصنوعی: این کاروان زندگی به سرعت می‌گذرد و لحظه‌هایی که با شادمانی همراه هستند را غنیمت بشمار.

این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد!

دریاب دمی که با طَرَب می‌گذرد؛

هوش مصنوعی: ای ساقی، چرا نگران فرداهای رقبای خود هستی؟ پیش بیاور پیاله را، چون شب در حال گذر است و باید از این لحظه‌ها بهره‌برداری کرد.

ساقی، غم فردای حریفان چه خوری.

پیش آر پیاله را، که شب می‌گذرد.

رباعی ۱۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی ۱۱۲ به خوانش سهیل قاسمی

آهنگ ها

حاشیه ها