این نفسی که خیام از اون یاد می کنه شاید این جا یک نفس باشه و حاصلش تبدیل به جاودانگی بشه!!!
اگه غیر از اینه چرا ما اینهمه از مرگ می ترسیم؟؟؟؟

خیام به جاودانگی (لا اقل مثل تفکر خیلی از ماها) اعتقاد نداشت. در یکی از دو بیتی هاش میگه : " باز آمدنت نیست چو رفتی رفتی"
در ضمن ترس از مرگ چیزیه که از کوچیکی توی ذهن خیلیامون جا دادن... تنها چیزی که باعث نگرانی از فنا شدن میشه، فقط و فقط کارهای بازمانده و به سرانجام نرسیدمونه...

از منزل کفر تا به دین یک نفس است
وز عالم شک تا به یقین یک نفس است
این یک نفس عزیز را خوش می دار
چون حاصل عمر ما همین یک نفس است
این رباعی در مجموعه رباعیات اوحدالدین کرمانی، بابا افضل کاشانی و شاه نعمت اله ولی آمده است.

من کتاب خیام رو دارم اما این رباعی و چند رباعی دیگر داخلش نیست

برای خیام نیست