عحیب هست که هیچ کس حاشیه ای برای این رباعی
پر مغر ننوشته

دوست عزیز
من از رباعیات خیام، دل نبستن به دنیا، خیال بافی نکردن برای غیر محسوسات، عدم امکان شرح تجربیات ادراکی شخصی و نه رد آن، ناشناخته بودن وجود از بسیاری زوایا و نه پوچ بودن آن، و در آخر - به نوعی - مجازی بودن دنیا را برداشت کرده ام..

خیام را مرد دل زده از روزگار و دنیا یافتم.

درود
خیام نیشابوری دانشمند و صوفی بزرگ این رباعی را در وصف وادی توحید سروده اند. این اشعار عرفانی هستند و پر از رمز و راز و افراد عادی نمیتونند مغز این ابیات رو درک کنند.

واقعا تاسف باره فکر کنید خیام صوفی و دیندار بوده
در کل شعر هاش حرف از شراب میزنه و همیشه خدا و زندگی پس از مرگ را نفی میکنه

سلام.
دوستانی که معتقدند می فقط شراب انگور ه و چیز دیگری نیست رو بدون توضیح اضافه دعوت میکنم به تفکر درباره این ابیات از مولانا :
خم هاست از این باده خم هاست از ان باده
تا نشکنی این خم را هرگز نچشی این را
.
مولانا نیز همیشه از می و معشوق سخن گفته و بسیار هم تندتر از خیام اما ذهنیتی که افرادی مغرضانه علیهه خیام ایجاد کردن باعث شده به خیام نگاه درستی نشه . مولانای جان نیز از علاقه اش برای نوشیدن شراب چنین میگوید
من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
ان جام جان افزای را بر ریز بر جان ساقیا .
اما این خیام ه عزیز مورد تهاجم قرار گرفته
در اخر میشه گفت خیام یکی از عرفای بزرگ هستند که در چکیده نویسی بی نظیر هستش و فقط لپ مطلب رو میگه تا افراد رو دعوت به تفکر بکنه :
دانی ز چه روست توبه ناکردن من
زیرا که حرام نیست می خوردن من
بر اهل مجاز است به تحقیق حرام
می خوردن اهل راز بر گردن من .
اینجا اگر سالکی این شعر را بخواند با خود میپرسد به راستی خیام از کدام می و کدام اهل مجاز سخن گفته .

مولانا نیز به زیبایی همین مطلب را با زبان رمز اینچنین بیان میکند :
دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی
مهر است و محبت است و باقی همه هیچ
کاش بجای حاشیه سازی اگر مفهوم کلامی رمزگونه رو درک نمیکنیم سکوت کنیم .

دوستان به نظر شما مصراع اول نباید از لحاظ وزنی به شکل زیر باشه؟
دنیا دیدی و هرچه که دیدی هیچ است

عفو کنید مهربانان
شعر معروف
"دنیا همه هیچ اهل دنیا همه هیچ_
از مولانا نیست.

ای دل دیدی که هرچه دیدی هیچ است
هرقصه دوران که شنیدی هیچ است
چندین که ز هر سوی دویدی هیچ است
و امروز که گوشه ای گزیدی هیچ است
رباعی شماره ۴۶ عطار (مختارنامه) باب هفتم

تفاوت عمیقی هست بین این رباعی خیام با این ابیات دنیا همه هم یه هیچ اهل دنیا همه هیچ!]از مولانا نیست]
دنیا زندان مومن است
دنیا مزرعه آخرت است
حدیث پیامبر
خیام دلبستگی به مادیات و دنی بودن را نکوهیده است

نظر و نگاه را نسبت به« مَی» یا همان شراب مورد نظر شما ، باید دیگرگونه و ژرفتر کنید.
ابتدا اینکه این «مَی» هیچ عیب و آسیبی نداره از نظر پزشکی. رجوع می‌دهم به جلد دوم کتاب «قانون» تألیف حجت الحق شیخ الاسلام حکیم ابوعلی سینا ، که دوازده صفحه به فواید و برکات شراب پرداختند.
دوم اینکه چه اصراری داریم که حکیمِ نیشابور را بزور آنگونه که خود دوست داریم قالب ببندیم و گفته‌هایشان را تفسیر و توصیف کنیم
حکیم نشابور، ریاضی دان و ستاره شناسی ورای درک بودند و حال اگر در باغ شخصی خویش چه می‌کردند و چه می‌خوردند و چه می‌شدند ، به ما مرتبط نیست.
دانشمندی بزرگ که همه در علم کوشید و هیچ تلاش و ادعایی بر تصوف و دین باوری و تبلیغ نداشت، هرچه از باور بوده در قلب و دل خویش داشتند
از میان رسائل و مکتوبات سراسر علمی و شگفت او ، تنها به دفتر دلنوشتهء ایشان که فقط و فقط در خلوت و برای خود می‌گفتند و میسرودند، دست یازیدیم و هرکس به جد و به سعی ، کوشش به تفسیر آن مطالب در حوزه باور شخصی خویش می‌کنیم.
شگفتا

خیام= زندگی= اغتنام فرصت و خوشباشی!
امّا شعری از م. امید :
" همه هیچ "
عمر با قافله ی شک و یقین می گذرد
خاطر انبا‌شته از خاطره و قصّه و یاد
من بر اینم، تو بر آن، ژرف چو بینی همه هیچ
کودکانیم و به افسانه و افسونی شاد!
#علی_کرمی، مدرّس زبان و ادبیات فارسی(10اسفند1399_ قم)

دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ

ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ 

دانی که پس از مرگ چه ماند باقی

عشق است و محبت است و باقی همه هیچ

منظور از این اشعار این که جهان هستی واقعیت دارد ولی حقیقت ندارد الان فیزیک کوانتوم این مسئله را ثابت کرده است که جهان از حرکت یا موج متراکم انرژی ساخته شده و مجاز است