علیرغم اینکه در اکثر نسخ قافیه ی مصراع دوم کلمه ی " وفایی" ذکر شده !! اما برای شعردوستان غیر حرفه ای چون من نیز تلفظ کلمه ی وفاقی بجای وفایی آسانتر می نماید.

مصرع دوم اینگونه درست است
وز صحبت خلق بی وفاقی مانده ست
متعجبم که چرا همه جا " بی وفایی" درج شده

از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است بر وزن لا حول و لا قوه الا با الله است و عینا ترجمه ی آن نیز هست به این معنا که توانی که از من مانده است به قصد و کوشش ساقی یعنی خداوند است.

غم انگیز و زیبا...

از همه وجود و توانایی های من فقط رمقی باقی مانده است که ان هم بخاطر سعی ساقی است، در حالیکه از همنشینی‌ها و در همصحبتی‌های مردم، چیزی که مانده ناموافقی با من است

دوشین به معنای دیشب از کلمه ی دوش گرفته شده
بر سنگ زدم دوش سبوی کاشی

از من رَمَقی به سعی ساقی مانده‌است
وَزْ صحبتِ خلق، بی‌ وفائی مانده‌است
از بادهٔ دوشین قَدَحی بیش نماند
از عمر ندانم که چه باقی مانده‌است

بیت دوم رو کسی می‌تونه شرح و تفسیر کنه؟؟

از روز وجودم شفقی بیش نماند

وز گلشن جانم ورقی بیش نماند

از دفتر عمرم سبقی باقی نیست

دریاب که از من رمقی بیش نماند

 رباعی از فخرالدین عراقی