در آواز های همای شنیده بودم
ای مفتی شهر ز تو بیدار تریم ... با این همه مستی ز تو هوشیارتریم
تو خون کسان ریزی و ما خون رزان ... انصاف بده کدام خون خوارتریم

به نظر میرسه این شعر به ترتیبی که استاد دولت آبادی بیان کرده بودند خوش آهنگ تر خوش لفظ تر باشه:
ای مفتی شهر از تو پرکارتریم
با اینهمه مستی از تو هشیارتریم
ما خون رزان خوریم و تو خون کسان
انصاف بده کدام خونخوار تریم
وزن رباعی "لا حول ولا قوه الا بالله" حکم میکند که ضرباهنگ شعر به هم نخورد با این استدلال نه میتوان به جای "خوری" " نوشی" گذاشت چون به هر حال با خونخوارتریم هماهنگی ندارد و نه میشود به جایش از" ریزی" استفاده کرد.در مورد مصرع دوم هم باید بگویم که فعل " خوردن می" اول اتفاق" میافتد و مجازاتش که "خونخواری" و"حد زدن" است پس از میخواری است.پس بهتر اینست که بگوییم: ما خون رزان خوریم و تو خون کسان

بعضی جاها به این شکل هم نوشته شده
ای قاضی شهر ز تو پرکارتریم
با این همه مستی ز تو هشیارتریم
تو خون کسان خوری و ما خون رزان
انصاف بده کدوم خونخوارتریم

ای مفتی شهر ما ز تو بر کار تریم
لطفآ به توضیح پروفسور صادقی و علامه دهخدا در زیر در پی صحت مصرع بالا مراجه کنید
پیوند به وبگاه بیرونی

ای مفتی شهر، از تو بیدارتریم
با این همه مستی، ز تو هشیارتریم
تو خون کسان نوشی، ما خون رزان
انصاف بده، کدام خونخوارتریم
همای در آوازش اینگونه شعر را بیان می کند.

با سلام و احترام
بنده در جایی این شعر رو به صورت دیگه ای شنیدم البته منبع خاصی نداشت که به صورت زیر هست:
ای مفتی شهر ما ز تو بیدارتریم
در عالم مستی ز تو هشیارتریم
تو خون کسان خوری و ما خون رزان
انصاف بده، کدام خونخوارتریم

در جایی شنیدم: پرگار تریم