البته بنده در جایی دیگر اینگونه دیدم : ناگه یکی کوزه برآورد خروش
کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش

در دنیای پر هیاهوی امروز تنها چنین اشعاری انسان را به کنه خلقت خود بازمی گرداند ،اینکه تنها اثر مثبتی از خود به جار بگذاری باقی خواهی ماند و بقیه پوست واستخوان ست که به خاک کوزه بدل خواهد شد

این ابیات در مورد کل موجودات اشاره دارد به آیه‌ای از سوره الرحمن: کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ (هر چه روی زمین است، دستخوش مرگ و فناست) و در مورد انسان به آیه: کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ (هر نفسی چشنده مرگ است). آیه فوق در سه سوره آل‌عمران، انبیاء و عنکبوت آمده است. همه فانی‌اند و تنها خداست که می‌ماند (وَ یَبْقی‌ وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ).