منظور از این شعر این است که از روز اول به شما همه چیز برای انجام هر کاری داده شده . پس بیهوده تلاش نکنید برای رسیدن به چیزهایی که بهترشو خودتان دارید در وجودتان . تازه قسمت خنده دارش اینه که برای رسیدن به چیزی که همیشه همراهتون بود ولی درکی ازش نداری غم می خورید .

ضمن سپاس چندباره از گردانندگان نیکِ گنجور ، امید دارم که عنایت فرموده و زحمت کشیده و این رباعی را بدین صورت اصلی خودش که در نسخه ای که ادوارد فیتزجرالد هم از روی آن به انگلیسی اشعار خیام را بر برگردانده است ، تصحیح نمایند :
زین پیش نشان بودنی ها بوده است
پیوسته قلم ز نیک و بد فرسوده است
از روز ازل هر آنچه بایست بداد
غم خوردن و کوشیدن ما بیهوده است

متن صحیح رباعی:

زین پیش نشانِ بودنی‌ها بوده‌است

پیوسته قلم ز نیک و بد ناسوده‌است

اندر تقدیر آنچه بایست بداد

غم خوردن و کوشیدنِ ما بیهوده است

برای خیام نیست