یا سر سلطانی
---
پاسخ: با تشکر از شما، کلمه‌ی جاافتاده‌ی «سر» اضافه شد، ضمناً مصرع دوم بیت اول جهت کمک به روان‌خوانی تشدیدگذاری شد!

در درابطه با مصرع دوم از بیت اول؛ در جایی اینگونه خواندم "دست صنمی و چهره جانانی است"
فکر کنم اینجوری از سنگینی و ثقیلی آن کاسته میشود.
باتشکر
---
پاسخ: با تشکر، نقل نسخهٔ فروغی همین است که در متن آمده (کف) جهت حفظ یکدستی نقلها دستکاری نمی‌کنیم.

بـــه تغییر دوران هــا اشاره دارد و اینکه از سلاطین و زیبا رویان جز مشتی خـــاک چیزی نمانده است و نـــاپایداری گیتی و زندگی بیهوده اشاره دارد که شاید یادی از گذشتگان نهایت توجه مــا به دوران و زندگی پر تلاطم آن هــا بوده که این معنـــای ظاهـــری شعر را در بر گرفته و پیماش شعـــر در پسِ افکـــار شـــاعر نشات گـــرفته از عیث شمــردن روحِ زندگی و بی توجهـــی به زندگانی مــادی بوده و جنانچه از شعر بر می آید در حالت اندوه غمگســاری سروده شده است

انگشت وزیر و کَلّه سلطانی است

خاکی که به زیر پای هر نادانی است
زلفین بتی و عارض جانانی است
هر خشت که در کنگرهٔ ایوانی است
انگشت وزیری و سرسلطانی است

سلام بر عزیزان همراه

خاکی که بود خانه هر نادانی

باشد که بود مردمک سلطانی

شاید که هزار خشت در هر کاخی

باشد دو هزار دیده حیرانی

تشکر 

سلام به همگی

لطفا معنی شعر رو میگید

کف

[ کَ ] (اِ) سیاهی بود که مشاطگان بر ابروی زنان کنند. (لغت فرس اسدی چ اقبال ص ۲۴۸). چیزی باشد که مشاطگان بر ابروی عروس مالند. (برهان). سیاهی که مشاطگان بر ابروی زنان مالند. (فرهنگ رشیدی) (از فرهنگ اوبهی). کحل. (از حاشیهٔ المعرب جوالیقی ص ۲۶۳): کف بنشاند و غازه کند و وسمه کشد آبگینه زند آنجا که درشتی خار است. مجیر غیاثی (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص ۲۴۸). همان اژدها کان ز کوه کشف برون آمد و کرد گیتی چو کف. اسدی (از فرهنگ رشیدی

درود به همگی. اینجا "کف صنمی" به چه معناست؟