رباعی شمارهٔ ۱۳۵
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ به خوانش داوود ملک زاده
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ به خوانش زهرا بهمنی
رباعی شمارهٔ ۱۳۵ به خوانش علی قلندری
حاشیه ها
این رباعی آنقدر ساده و روشن و رسا است که نیازی به نوشتن شرحی نبوده که دوستان بنویسند
معنی کلمه "نیم" در این شعر چیست؟
آری شجاعی جان
” نیم “ یعنی نیستم
گویا خیام دائم با غم دست و پنجه نرم می کرده و از همین روست که انقدر به شاد بودن یا غمین شدن پرداخته. اما همتی فولادین هم در مقابله با غم داشته چراکه بیش از نیمی از رباعیاتش توصیه به شادیه اما به هر حال گاهی غم چیره می شده و همین هست که از لابلای منظومه ی فکری خیامی در رباعیات، گاهی سر بیرون میاره.
اما این رباعی بیان می کنه که غم بر زندگی من مستولیه و حتی یک روز و یک لحظه هم نیست که شاد باشم دائما غمگینم از زنده بودنم
بنابراین چون در مقابل خیل عظیمی از رباعیات خیام قرار می گیره احتمالا این رباعی از خیام نیست
ب نظرم خیام عزیز از اینکه نتونسته به جواب بعضی سوالاتش برسه ناراحته. نه اینکه غمگین یا افسرده باشه
مابی می و مطربیم و با حال خراب
ما را غم نان کشته ،تو را باده ناب
ماییم اسیر برزخ بیم و امید
در چنبر خاک و بادم و آتش و آب
سلام بر همراهان مهربان
ناچیز تر از ذره در این دورانیم
چون نقطه در این دایره سرگردانیم
هر قدر که بر دانش ما افزاید
دانیم ز نادانی خود کم دانیم
سپاس از همه عزیزان
ولی همیشه همه چیزدان و بزرگ مایی تو بینهایت زیبایی گر به عشق نرسیدی اما شک ندارم تو رسیدی مگه میشه راز کلام را بدانی هلاک شی نظم تعادل جهان را خود بهتر دانستی گر چه نمیگفتی نقش نشی لحظه ای که تکرار کلام خاموش شد تو واقعی شدی رفت