هوش مصنوعی: اگرچه در ظاهر ذرات جهان، نشان‌هایی از زیبایی وجود دارد که گاهی به شکل حوری و گاهی به شکل انسان جلوه‌گر می‌شود.

هوش مصنوعی: اما چون وجود تو از آلودگی‌های دنیوی پاک است، نه می‌توانم تو را انسان بنامم، نه حسینی، نه فرشته.

هوش مصنوعی: این‌ همه موانع و حجاب‌ها بر تو وجود دارد، در حالی که تو حقیقتی متفاوت و بالاتر از این‌ها هستی.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو مانعی هستند از دیدن خوبان دیگر، همان‌طور که دریا با حباب‌هایش از عمق خود پنهان است. هر چه غیر از تو باشد، مانند حبابی است که زودگذر و ناپایدار است.

هوش مصنوعی: شما همچون نوری درخشان هستید و همه‌چیز جز شما، مانند سرابی است که نور خالص را منعکس می‌کند. این داستانی از زیبایی گل و آب است.

هوش مصنوعی: این دنیا و وجود انسان، تنها بهانه‌ای برای نشان دادن رحمت و لطف خالص الهی است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان شده که در شرایطی که فضای گفت‌وگو و تبادل نظر وجود ندارد، تو نمی‌توانی نکات محبوب و ارزشمندی را ارائه دهی. همچنین گفته شده که عقل و خرد در محیطی که محرومیت و پنهانی وجود دارد، چندان تأثیرگذار نیست. بدین ترتیب، به نوعی اشاره به دشواری در ابراز خود و استفاده از خرد در شرایط نامساعد دارد.

هوش مصنوعی: از زیبایی تو به قدری صحبت می‌کنم که توصیف دل‌آشوب من فراتر از اندیشه‌ها و کلمات است. خوبی تو را نمی‌توان به آسانی بیان کرد.

هوش مصنوعی: هر چه فکر و اندیشه کنیم، در نهایت دل و احساس ما از آن بهتر است.

هوش مصنوعی: در هر چیز، رابطه و پیوند تو را به وضوح می‌توان مشاهده کرد و در تمام جزئیات، حضور شادی‌بخش تو به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: اما در هیچ یک از دو جهان، کسی مانند تو وجود ندارد و هیچ شکلی نمی‌تواند تو را در بند آورد.

هوش مصنوعی: ظاهر فریبنده است، اما نباید به ظواهر بی‌اعتنا بود.

هوش مصنوعی: در این دنیا هیچ دلی وجود ندارد که بدون عشق و علاقه تو بسوزد و هیچ گلی در باغ زندگی نیست که بدون تصویر تو شکفته باشد.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شده که در این خراب آباد جایی برای نشانی از تو نباشد. زیبایی تو به قدری خاص است که از هر شکل و قالبی فراتر می‌رود.

هوش مصنوعی: می‌توانی به هر طریقی خودت را نشان دهی و خود را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازه تو نمی‌تواند مانند منصور، فریاد «من حق هستم» سر دهد. اگر به خودت نیاز داشته باشی، آن وقت می‌توانی نعره‌زن کوه طور باشی.

هوش مصنوعی: شما در واقع تجلی پیدا کرده‌اید و نور شما همان چیزی است که دیگران به دنبالش می‌گردند. در چشم ناظر، شما هدفی هستید که به آن توجه می‌شود.

هوش مصنوعی: وجود خالص تو از تصور و خیال دوگانگی آزاد است.

هوش مصنوعی: خوبی و عشق که خاص توست در همه جا و در هر زمانی وجود دارد. ای دوست، گاهی مانند یوسف ظاهر شو و خودت را نشان بده.

هوش مصنوعی: گاهی به گونه‌ای چون یعقوب، نگران و دل‌شکسته به معشوق نگاه می‌کنی و زیبایی نخستین او را از چهره خوبان عالم به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: سپس از نگاه عاشقان به او می‌نگریستی.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به کسی اشاره می‌کند که خود را صاحب نظر می‌داند، ولی به این حقیقت توجه ندارد که اهل حقیقت و درک واقعی در اطرافش وجود دارند. با این بیان، او به این فرد می‌گوید که پیش از اینکه بخواهد ادعایی در مورد دانش و بینش خود داشته باشد، بهتر است به افرادی که به حقیقت رسیده‌اند و درک عمیق‌تری از مسائل دارند، نگاه کند و از آن‌ها بیاموزد.

هوش مصنوعی: به دقت به نکته‌ای که درباره وفا گفته شده گوش کن، زیرا اگر تو به عشق‌ورزانی که عاشقند و در شور و شوق به سر می‌برند، نگاه نکنی، از درک آن بی‌خبر خواهی ماند.

هوش مصنوعی: کیست آن کسی که ادعای توانمندی یا دانش زیادی دارد و به نوعی خود را صاحب نظر معرفی می‌کند؟