هوش مصنوعی: او به آرامی از دل من رفت، اما جانم آرامش نداشت. جانم به لب رسید و نتوانستم چهره آن عزیز را ببینم.

هوش مصنوعی: به باغی که در فصل خزان قرار گرفته می‌رویم، جایی که اشک‌های سرخ به‌جای باران جاری شده و جویبارها پر از خون شده‌اند، و دیگر هیچ سبزی و زندگی به چشم نمی‌خورد.

هوش مصنوعی: دست و دامن من از گل‌های اشک پر شده است، افسوس که آن کودک زیبا نتوانسته باغ بهشت را ببیند.

هوش مصنوعی: دردی که از یاد خط معشوق خود کشیده‌ام، هیچ‌گاه در دل دیوانگان، حتی از یک پرنده هم دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: این شخص چنان در جلب محبت و دل‌ربایی ماهر است که به نظر می‌رسد هرگز زیبایی و عظمت پادشاهی در جهان را نادیده گرفته است.

هوش مصنوعی: سلطانی که هر کس از فرمان او سرباز زد، در مدت کوتاهی هیچ امنیت و آرامشی نداشت.

هوش مصنوعی: کسی که در بندگی و خدمت خود مانند جوزا (بخشی از آسمان) در طبع و کمال است، جایی برای آرامش خود جز آسمان نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: چنین است که شخصی بی‌نظیر، با سخاوت، عدالت و علم، وجود دارد که نه گوش زمان و زمین صدای او را شنیده و نه چشمان عالم او را دیده‌اند.

هوش مصنوعی: بسیاری از نسخه‌های درست و کامل در دسترس نیست و کسی که آصف، جم و نوشیروان را ندیده، فاقد تجربیات مهمی است.

هوش مصنوعی: تشکر و سپاسی از خداوند که به برکت لطفش، انسانی را از آسیب و خطرات دشوار و فتنه‌های آخر الزمان محافظت کرده و به او اجازه نداده تا دچار آسیب و چالش‌های آن زمان شود.

هوش مصنوعی: هر روز نسل ما بهتر و برتر می‌شود و ارتفاع و پیشرفت آن هرگز کم نمی‌شود، هیچ‌کس نتوانسته است به این نردبان افت کند.

هوش مصنوعی: متاسفم که به دلیل خجالت از دیدگاه‌های دیگران، نتوانستم به آن مکان خاص بروم و مدتی‌ست که آنجا را ندیده‌ام.