هوش مصنوعی: دل من پر از غم و حسرت شده است، نسیم ملایمی که می‌وزد، حالتی غم‌انگیز به دشت شهرزور بخشیده است. لحظه‌ای توقف کن و به این احساسات بپرداز.

هوش مصنوعی: رفت آن کس که ما در آن سرزمین به خوشی گذراندیم، حالا تو مواظب باش و دل شکسته‌ام را درک کن.

هوش مصنوعی: من خاک آن چمن را می‌بوسم و سپس به سوی بارگاه معشوقه‌ام می‌روم.

هوش مصنوعی: به خاطر ادب و احترام بسیار، با دقت به زیبایی و ظرافت پرده‌ای که بر چهره دارد، نگاه کن و از شگفتی و حیرت نقش‌هایی که قلم خداوند بر آن کشیده است، مبهوت شو.

هوش مصنوعی: بسیار زیباست که با دل گشاده و آزاد، همانند غنچه‌ای که می‌شکفد، به استقبال زیبایی بروی و با خوش قلبی به دل گلابی‌چهره‌ای چون گل، نزدیک شوی.

هوش مصنوعی: تار و گیسوی او را با لطف و محبت باز کن. بگو که سرچشمه و زیبایی او مانند حالت‌های عشق و محبت است.

هوش مصنوعی: غم بر دل من چنان سنگینی می‌کند که مانند آسمان پر از غم هجران می‌شود. ای چشمه‌سار چشمان تو، چقدر حسابی و ریشه‌دار مانند درخت چنار می‌شوی.

هوش مصنوعی: تنها با گذرانیدن زمان، کارها انجام نمی‌شود و انسان‌ها باید از بی‌کاری فاصله بگیرند. خالد، از تمام این امور فرار کن و به انجام کارهای مهم بپرداز.