هوش مصنوعی: این شخص کیست که با هر نگاهش مانند دزد جان‌ها را می‌برد و همیشه در میدان جلوه‌گر است؟

هوش مصنوعی: وقتی که به طرف کوه می‌رویم، مثل خسرو که به زیبایی می‌بالید، گل‌ها در دشت می‌رویند و همچون گوی، در زمین بازی چوگان، نقش و رنگی خاص دارند.

هوش مصنوعی: زیبارویان با دیدن چهره خود، از زیبایی‌هایشان دست می‌کشند و این جای تأسف دارد که چه بر حال کسی که او را انسان می‌نامند، بگذرد.

هوش مصنوعی: این همه آشفتگی و درگیری که از موهای خوش بوی معشوق ناشی می‌شود، نشانه‌ی بی‌خود و احمق بودن کسی است که در قید و بند اعتقاداتش گرفتار مانده است.

هوش مصنوعی: قد و زیبایی و ویژگی‌های ظاهری او به قدری دلربا و جذاب است که حتی سروها، یاقوت‌ها، گل‌ها، سبزه‌ها و ریحان‌ها هم از او شرمنده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر لطافت و زیبایی‌ات در مصر، امروز کسی به دنبال خریدن مه (عشق یا زیبایی) از کنعان نیست.

هوش مصنوعی: تو گفتی که از غمزه‌ات برایم جان نخواهی داد و من سنگدل هستم، اما در دل من، این مژگان تو باعث شده که احساساتم درگیر شود.

هوش مصنوعی: وقتی ماه در آسمان بال و پر بگستراند، چهره‌ات را بنگری، ناگزیر خوشه‌چینی از آن حاصل می‌شود و این خوشه‌ها بر دامن تو خواهد نشسته.

هوش مصنوعی: اگر خالده (دوست یا محبوب) به تو اجازه دهد که به درگاهش التماس کنی، من به کفر آماده‌ام؛ چون اگر آرزوی من به حق مقدس و بزرگی چون ملک سلیمان باشد.