هوش مصنوعی: کس کمربند او را به عنوان نشانه‌ای از عزت و شکوه می‌بیند که با مقام والای خود، در کل دنیا قابل توجه شده است و همگان به او احترام می‌گذارند.

هوش مصنوعی: دنیا از حکم و قضاوت او بی‌خبر و آسوده است، زیرا به فرمان او، موجودات مختلفی چون پرندگان، دیوان و اجنه به فعالیت مشغولند.

هوش مصنوعی: جهان به او عزتی داده که باعث شده تخت شاهی نورانی و با ارزش شود.

هوش مصنوعی: من هم با قدرت الهی در کنار همگان، همواره هم مقام پادشاهی و هم مقام روحانی دارم.

هوش مصنوعی: بفهم که برای دوری از بدی، باید دست از کارهای ناپسند بکشیم و روح خود را به سمت روشنی و آرامش هدایت کنیم.

هوش مصنوعی: در ابتدا، سلاح جنگ را برداشت و به دنبال نام خود به میدان رفت، با سر بلندی در برابر دیگران ایستاد.

هوش مصنوعی: او با نرمی و لطافت، مانند خود، آهن را شکل می‌دهد و زره‌ای می‌سازد که همچون جویبار است.

هوش مصنوعی: وقتی که خواب و آرامش بر مردم مستولی می‌شود، تمامی زیبایی‌ها و نشانه‌های روشنی در دلِ آن‌ها نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: در اوایل سال پنجاه و پنج، او از این موجودات چندی را برداشت و گنجینه‌ای را برپا کرد.

هوش مصنوعی: اندیشه دیگر لباس جدیدی به تن کرده است تا در وقت ننگ و مبارزه خود را آماده نشان دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف الیافی می‌پردازد که از جنسی به نام دیبا و خز ساخته شده‌اند. زکات، ابریشم، موی و قز به مواد اولیه و بافت‌هایی اشاره می‌کند که برای تولید پارچه‌های گرانبها و با کیفیت استفاده می‌شوند. در واقع، این متن اشاره به داشتن پارچه‌ای پرخاصیت و لوکس دارد که با استفاده از این مواد تهیه شده است.

هوش مصنوعی: آنها را آموزش دادند که چگونه الیاف را به هم بافتن و تارهای درون پود را به هم بپیچند.

هوش مصنوعی: زمانه تغییراتی به وجود آورده است و او نیز بر این تغییرات خوشحال است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که از نیاکان، بازی و تجربیات گذشته برای تشخیص و درک وضعیت‌های موجود استفاده شده و در این مسیر، حقیقتی که ممکن است بی‌روح و بی‌جان باشد، مورد شناسایی قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: گروهی که درس خواندن را به عنوان عبادت و وظیفه‌ای مذهبی در نظر می‌گیرند.

هوش مصنوعی: مجموعه‌ای از پرستندگان جدا شد و مکان آنها به کوه منتقل شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پرستش و بندگی و اطاعت از اوامرشان ادامه داشته باشد، کار آنها با وجود روشنایی و هدایت کننده عالم، درست پیش خواهد رفت.

هوش مصنوعی: به صفی اشاره می‌شود که بر دستان دیگران قرار داده شده است، و کسانی که او را شناسایی می‌کنند، او را نیساریان نامیده‌اند.

هوش مصنوعی: کجا هستند شیرمردان جنگجو که باعث رونق لشکر و سرزمین هستند؟

هوش مصنوعی: تخت شاهی به خاطر آن‌ها برپا است و به خاطر آن‌ها نام و آوازه‌ی مردانگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: گروهی هستند که از آنها سپاسگزاری می‌شود و هیچ کس از آنها ترسی ندارد.

هوش مصنوعی: آنها درختی می‌کارند و از آن مراقبت می‌کنند و خودشان در زمان مناسب به برداشت می‌پردازند و ثمره کارشان را خواهند شمرد.

هوش مصنوعی: آوازه‌ای که بر می‌خیزد، بر دل و گوش می‌نشیند و آن را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به گونه‌ای که روح را از دغدغه‌ها و مشکلات رها می‌سازد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تن آزاد و سرزمین flourishing، از سرنوشت و قضا و قدر ما بی‌نیاز است و آرامش را بدست آورده است.

هوش مصنوعی: وقتی آن سخن را گفت، مرد آزاد و مستقل متوجه شد که سستی و تنبلی می‌تواند حتی یک فرد آزاد را هم به بندگی وادار کند.

هوش مصنوعی: در چهارمین روز هفته، همه‌ی دست‌ورزان با شور و شوق به کار می‌پردازند.

هوش مصنوعی: کجا افرادی که همکار بودند، شغلشان به این شکل بود و روحشان همیشه در تفکر و اندیشه به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: او در سال پنجاه به خوبی دقت و تلاش کرد و چیزهایی را یاد گرفت و نیز بخشید.

هوش مصنوعی: هر یک از این‌ها در صبحگاهی مناسب، انتخابی کردند و راهی را نشان دادند.

هوش مصنوعی: فرمان داد تا دیوان پلید را با آب مخلوط کنند و به خاک بیفزایند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از گل به وجود آمد، وقتی که خواص و خصوصیات آن را شناختند، شکل و قالب خاصی به آن دادند.

هوش مصنوعی: دیو، با سنگ و گچ دیواری ساخت و به کمک خشت، طرحی هندسی بر دیوار ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: همچون حمام و کاخ‌های بلند، مانند ایوانی که پناهی از آسیب‌هاست.

هوش مصنوعی: روزی از سنگی قیمتی، مانند الماس، جواهری را جستجو می‌کرد که برایش نور و روشنی به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: او به دست آورد چیزهای قیمتی و گرانبهایی همچون یاقوت، لعل، نقره و طلا.

هوش مصنوعی: از سنگ جواهر، با جادو، زینت بخشیدند و برای بندها کلید ساختند.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف عطرها و عطرآگین بودن اشیاء مختلف اشاره دارد. به نوعی می‌توان گفت که مانند زنگار و کافور، یا مانند عود و عنبر و بوی گلاب، همه این مواد و عطرها احساس زنندگی و خوشایندی را به وجود می‌آورند.

هوش مصنوعی: پزشکی و درمان برای هر کسی که دردی دارد، در سلامتی و حفاظت از آسیب‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: همه رازها روشن شد، اما کسی در این دنیا نیست که چنین چیزی را بخواهد.

هوش مصنوعی: پس از آن، او با کشتی بر روی آب سفر کرد و از یک کشور به کشور دیگر با سرعت حرکت کرد.

هوش مصنوعی: این سال، چنان رفتار کرد که هنر را از چیزهای کوچک و خرد نشان داد.

هوش مصنوعی: هر آنچه در جهان انجام می‌شود، جز از درون خود انسان، هیچ چیز دیگری را نمی‌توان مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: وقتی کارهای او به نتیجه رسید، از جایگاه خود بالاتر آمد و به مقام رفیع‌تری دست یافت.

هوش مصنوعی: یک نفر برای فرکیان تختی پر زرق و برق ساخت، اما نمی‌توانست به میزان ارزش و زیبایی گوهرهایی که در آن کار شده بود، پی ببرد.

هوش مصنوعی: وقتی که دیو را از هامون برداشتی و به آسمان بلند کردی، همه چیز را به زیبایی در آسمان به تصویر کشیدی.

هوش مصنوعی: مانند خورشید در آسمان می‌درخشد، او پادشاهی است که بر فرمان‌روایی خود تسلط دارد.

هوش مصنوعی: جهان به خاطر جایگاه او به یک گردهمایی تبدیل شده است و شگفتی‌ها از تقدیر و حفاظت او غافلگیر شده‌اند.

هوش مصنوعی: در روزی که جمشید سنگ‌های قیمتی و گوهرها را پخش کرد، آن روز را به عنوان روز نو و تازه آغاز کردند.

هوش مصنوعی: در آغاز سال نو، هرمز فرودین، از سختی‌های جسمی رها شد و دلش از کینه پاک گردید.

هوش مصنوعی: بزرگان به جشن و سرور پرداختند و می و جام آوردند و هنرمندان را دعوت کردند.

هوش مصنوعی: این جشن شاد و خوشی از دوران گذشته به یادگار مانده است و نشانه‌ای از آن فرمانروایان بزرگ است.

هوش مصنوعی: در آن زمان، سال سیصد، زندگی به خوبی ادامه داشت و کسی مرگ را در آن روزگار مشاهده نکرد.

هوش مصنوعی: از درد و رنج و بدی‌ها خبر و آگاهی نیست، مانند گلی که در میان دیوان بسته‌ای به تنگنا گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: مردان به خاطر فرمان او گوش فرا داده‌اند و به خاطر شادی او، جهان پر از صدای خوش نوشیده شده است.

هوش مصنوعی: پس از گذشت سال‌ها، همچنان روشنایی و نیرویی از شاهان فرکیان می‌تابد.

هوش مصنوعی: در این روزگار، جز خوبی و نیکی از خدای بزرگ هیچ چیز دیگری دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: جهان به‌طور کامل در اختیار و تحت نظر او قرار گرفته، اما او نظاره‌گر و رهبری خردمند است.

هوش مصنوعی: هر کس که به دنیا نگاه می‌کند، جز خود را چیزی نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: آن پادشاهی که می‌شناخت یزدان، از او روی برگرداند و ناسپاس شد.

هوش مصنوعی: بزرگان و افراد با ارزش را از میان سربازان بخواند، زیرا چه اندازه از سخن و گفتار آنان می‌تواند بر دیگران تاثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: او به بزرگان سالخورده گفت که من جز خودم کسی را در این دنیا نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: هنر در دنیا به خاطر من ظهور کرد، در حالی که من هرگز تاج و تخت سلطنت را ندیدم.

هوش مصنوعی: دنیا را به زیبایی سر و سامان دادم، به طوری که جهان آنطور شد که من می‌خواستم.

هوش مصنوعی: زندگی مرفه و خوشی آن‌ها به من بستگی دارد؛ تمام نعمت‌ها و لذت‌هایشان از من ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من بزرگی و مقام و سلطنت را از آن خود می‌دانم که هیچ کس دیگری را به عنوان پادشاه نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: همه بزرگان و دانشمندان با بی‌اعتنایی در حال سکوت هستند و هیچ‌کس جرأت نمی‌کند که حقیقت را بیان کند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه این سخن بیان شد، ارتباط خداوند قطع شد و جهان پر از بحث و گفت و گو شد.

هوش مصنوعی: هنر زمانی به کمال می‌رسد که با اراده و خواست خداوند همراه باشد؛ در غیر این صورت، دچار شکست و ناکامی خواهد شد.

هوش مصنوعی: سخن‌گوی با فکر و ترس، به روشنی می‌گوید که باید در خدمت و بندگی، مانند خسرو (شاه) کوشش کنیم و تلاشمان را به کار بگیریم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نسبت به خداوند ناسپاس باشد، در دلش از هر طرف ترس و نگرانی وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: روزها به جمشید، که پادشاهی بزرگ و پرآوازه بود، کمرنگ و تیره‌تر می‌شود و از آن فر و نورانی‌اش کاسته می‌شود.