هوش مصنوعی: یک شمع سوزان در مقابل یک نفر قرار گرفته که مانند شمع در حال ذوب شدن است و سرش را پایین انداخته.

هوش مصنوعی: شب تار است و امیدی جز روز ندارد، تنها شمعی وجود دارد که دل را روشنی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: مثل پروانه‌ای که در کنار شمع در حال سوختن است، از شدت سوزندگی آن، همراه با شمع رفته است.

هوش مصنوعی: از آنجا که دل خسته‌ام آتش به جانم انداخت، شمع سوزان را هم به آتش کشیدم.

هوش مصنوعی: در آن لحظه‌ای که او به شدت گریه می‌کرد، اندوهش با شمعی که در حال ذوب شدن بود، به شکلی عمیق و غم‌انگیز در ارتباط بود.

هوش مصنوعی: ای ستاره درخشان انجمن، با افتخار سر بلند کن و به نمایش قدرتت بپرداز.

هوش مصنوعی: تو ای کسی که شب‌ها بیدار می‌مانی و به عبادت می‌پردازی، اگر من امشب بمیرم، تو هنوز در حال عبادت خواهی بود.

هوش مصنوعی: وقتی که من به زمین افتادم، تو در کنارم باش و از من حمایت کن. در لحظه‌ای که دراز کشیده‌ام، ثابت و استوار بمان.

هوش مصنوعی: از شدت درد و سوز دل و جانم ناچارم، اگر لحظه‌ای مانند تو نسوزم، باید بمیرم مانند تو.

هوش مصنوعی: تو همچون لاله‌ای که از دلش خون می‌خورد، این درد را در دل مخفی می‌کنی و مانند سوسن، ظاهری زیبا و سخنانی دلنشین داری.

هوش مصنوعی: تو شعله‌ای تابان و بلندپایه‌ای هستی، اما در عین حال زیبا و شایسته‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی آتش عشق تو دل مرا فراگرفت، دل پرمهر تو از من دور شد.

هوش مصنوعی: زبانت را به آتش نزن و خودت را در خطر نینداز، چون به خاطر حرف‌هایت ممکن است به گریه و ناراحتی دچار شوی.

هوش مصنوعی: تو چراغ دل شب‌زنده‌داران هستی و نوری برای دوستان در شب.

هوش مصنوعی: اگر جان انسان دچار آسیب یا رنج شود، دل آتشین او به شدت به درد می‌آید و می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر دل تو سوزی دارد و بخواهی آن را بگویی، ممکن است به خاطر آن سر تو را در یک لحظه از تن جدا کنند.

هوش مصنوعی: اگر آتش به جان و دل تو بیفتد، آن را بر زمین به نمایش می‌گذارند و بر گردن تو می‌افکنند.

هوش مصنوعی: نگذار که وابسته به چیزی باشی، چرا که اگر در یک لحظه از آن جدا شوی، ممکن است از خوشی و شادابی زندگی‌ات بیفتی.

هوش مصنوعی: تو شخصی هستی که با وجود افتخارات و موفقیت‌هایت، هنوز در دل خود احساس تواضع و فروتنی می‌کنی و همواره در زندگی‌ات زنده و پویا باقی مانده‌ای.

هوش مصنوعی: تو قدرت و سلطه‌ای بر روح و جان پروانه داری، زیرا که در خانه‌ات بسیاری از پروانه‌ها وجود دارند.

هوش مصنوعی: اگر همچون پروانه‌ای به دور من می‌چرخیدی، بگو که من روشن و درخشانم و در این مجلس جشن، خود میزبان هستم.

هوش مصنوعی: پروانه از نور تو روشنی می‌گیرد، اما در عین حال، همین نور باعث سوزش و آتش گرفتن او می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند ضحاک شایستگی و دانایی پیدا کردی، اما هر بار از جذبه و قدرت افسانه‌ای خودتان سخن می‌گویی.

هوش مصنوعی: اگر پرچم را به اهتزاز درآوردی، چرا تاج را از آتش ساختی؟

هوش مصنوعی: تو مانند ضحاک هستی که بار سنگینی را بر دوش خود حمل می‌کند، اما در عوض، به دنبال چشمه‌ای هستی که بتوانی از آن نوشیدنی شیرین و دلپذیر به دست آوری.

هوش مصنوعی: به خودت آسیب نرسان و خودت را به دردسر نینداز. اگر خودت به خودت آسیب بزنی، نتیجه‌اش فقط زیان خودت خواهد بود.

هوش مصنوعی: تو مانند کافور زیبا و خوشبو هستی و عطر تو مانند یک جواهر ارزشمند است که آتش درونش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زنی در شب هنگام در تنهایی‌های خود در حال صحبت است که در جایگاه نماز سجاده‌ای دارد.

هوش مصنوعی: تمام فضای این میهمانی filled با گریه و اندوه توست، پر از حسرت و درد ناگوار توست.

هوش مصنوعی: زحمت و تلاش برای رسیدن به خوشی و لذت را فراموش نکن و به ظواهر و محدودیت‌های بی‌مورد خود را درگیر نکن.

هوش مصنوعی: اگر تو کسی هستی که پروانه‌ات می‌خواند تا بر روی سجاده بنشانی‌ات،

هوش مصنوعی: برو و به خاطر خودت گریه کن، اما بر این گریه و اشک دلخوشی نکن.

هوش مصنوعی: گاهی تو را می‌فروشند و گاهی می‌خرند، برخی اوقات تو را به آتش می‌کشند و بعضی اوقات به تو جان می‌دهند.

هوش مصنوعی: اگر به تو آسیب رساندند و بر سختی‌ها غلبه کردی، به تو اجازه دادند که خود را نشان دهی و از ارزش تو بهره‌برداری کردند.

هوش مصنوعی: مثل پرنده‌ای هستی که بدون بال پرواز می‌کند، اما چون مانند بلبل صدای خوشی نداری، آن پرواز ارزشی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به چیزی بلند شوی و خود را نشان بدهی، افرادی تلاش می‌کنند تو را کنار بزنند. اگر بخواهی خود را از جمع جدا کنی و فراز بیایی، مجدد با مخالفت رو به‌رو خواهی شد.

هوش مصنوعی: تو آنقدر باوقار و با ادب هستی که وقتی از جایت برمی‌خیزی، صفت راستگویی را به زیبایی به نمایش می‌گذاری.

هوش مصنوعی: نقل قولی نکن و در مورد پروانه صحبت نکن. افرادی را پیدا نکن که دربارهٔ تو حرف بزنند، بلکه فقط به خودت و مهارت‌هایت توجه کن.

هوش مصنوعی: حاکمان و بزرگان از آن محفل ویژه در حرم مطهر بهره‌مند می‌شوند که در آن شب‌های بیداری و استقامت بر حضور در عبادت و دعا وجود دارد.

هوش مصنوعی: عذاب و رنج تو را به خانه آوردند و در آنجا غم و خونریزی به وجود آوردند.

هوش مصنوعی: تو در این کار چقدر تجربه داری که من عمری را با همین موضوع گذرانده‌ام؟

هوش مصنوعی: اما تو هم همچون من اسیر و گرفتار هستی؛ زیرا که وقتی می‌گريی، به سادگی به گریه‌ات می‌خندی.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی‌ات در دل‌ها جايگاه داری و نظرها را به خود جلب کرده‌ای، اما پاکدامنی و عفت تو کجاست؟

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گویند که از وجود و نور شمع می‌توان به افروختگی و شعله‌ور شدن آن پی برد، گویی این شمع یک آتش‌فشان است که زبانه می‌کشد و آتش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زمانی که شمع صبح از سمت مشرق روشن می‌شود، نور آن شب تاریک را وداع می‌گوید و آسمان را از تاریکی آزاد می‌کند.

هوش مصنوعی: هوا با صدای بلند و پرشور شروع به انتشار نور کرد و زمانه نیز به طراوت و تازگی همانند بوی خوش کافور سخن گفت.

هوش مصنوعی: از در وارد شد، خادمی که همچون ماه با شتاب در حال حرکت بود، از ایوان شاه فغفور بیرون آمد.

هوش مصنوعی: برخیز و نماند و لحظه‌ای نشین، سوار شو ای فرد خوشبخت.

هوش مصنوعی: اکنون پادشاه تصمیم به شکار گرفته و از سرزمین چین به طبیعت می‌رود تا خیمه بر پا کند.