هوش مصنوعی: زمان سحر است و وقت بامداد فرا رسیده؛ زمانی است برای لذت بردن و نوشیدن.

هوش مصنوعی: ای معشوق زیبا، بیا و با جام طلایی، شراب زرق و برق‌دار را به ما بده.

هوش مصنوعی: به ما آن نوشیدنی خوب و گوارا را بده که افسوس می‌خورد و ما هنوز در این حال ناپخته و خام هستیم.

هوش مصنوعی: در زمان سحر، ظرف می را به نمایش بگذار و ستاره‌ای را که در آسمان صبح درخشان است، نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر معشوقه‌ای در کار نباشد، بهشت و آرامش چه معنایی دارد؟ وقتی دل شاداب و آرامی وجود ندارد، چه فایده‌ای از زندگی در نعمت‌ها و خوشی‌هاست؟

هوش مصنوعی: چون رامین چهره ی زیبای ویسه را نمی بیند، او برایش مانند خاری در چشم می آید.

هوش مصنوعی: از روزگارهایی که شکایت دارم، همه را یکی یکی برای تو می‌گویم.

هوش مصنوعی: عشق تو که قبلاً تنها و مخصوص ما بود، اکنون به یک حس عمومی و فراگیر در جهان تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: هرچند در تنگنای زمان قرار داری، اما همیشه می‌توانی از لذت زندگی لذت ببری و به آنها بپردازی.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه فرصت نوشیدن می را از دست نده و از ساز و نغمه‌های خوش کهن غافل مشو.

هوش مصنوعی: شعر به طور ناقص تایپ شده است.