خواجوی کرمانی » دیوان اشعار » صنایع الکمال » سفریات » معمّیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنک جعدش مرغ دل را دام بود</p></div>
<div class="m2"><p>شکل زلفش در کشیدن نام بود</p></div></div>

دیوان خواجوی کرمانی به اهتمام و تصحیح احمد سهیلی خوانساری » تصویر 567

شمارهٔ ۱۱

آنک جعدش مرغ دل را دام بود
شکل زلفش در کشیدن نام بود

هوش مصنوعی: این دو بیت اشاره به جذابیت و زیبایی زلف معشوق دارد که دل را اسیر خودش کرده است. زلف‌های او به قدری زیبا و دلنشین هستند که نامش را به یاد می‌آورد و باعث ایجاد دلبستگی می‌شود.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: آن موهای پرچین او همچنین برای دل من مانند دام به نظر می‌رسد و نام او در زیبایی و جذابیتش به یاد می‌آید.

آنک جعدش مرغ دل را دام بود

شکل زلفش در کشیدن نام بود

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده