هوش مصنوعی: اگر قلب من در روز وداع به دنبال محمل می‌رفت، تو نباید تصور کنی که آن معشوقم از دل می‌رفت.

هوش مصنوعی: هیچ قافله‌ای نمی‌تواند از آب جدا شود، زیرا پیش از هر چیزی، سیلاب به سمت منزل حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: گفتم از این دنیای پر از درد و رنج دور شوم، اما پایم در غم و ناراحتی‌ام چنان غرق شده که نمی‌توانم حرکت کنم.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی آن دختر سرسخت و باوقار را می‌دید، به مانند من، تحت تأثیر جذابیت و سحر آن می‌افتاد.

هوش مصنوعی: کاروان‌دار خیمه را برمی‌چید و جای تعجب است که آن روز که بار و بنه را حمل می‌کرد، خبری از قیامت نبود.

هوش مصنوعی: قاتل به من آسیب می‌زد و به دلیل خونریزی از جراحت، جانم به سمت مرگ می‌رفت، در حالی که با صدای بلند از پی او می‌دویدم.

هوش مصنوعی: دل من از غم جدایی به شدت می‌لرزید، مثل بیدی که در باد تکان می‌خورد، زمانی که آن سرو خوش‌حالت به سمت من متمایل می‌شد.

هوش مصنوعی: عاقل هیچگاه از نصیحت خود بهره‌ای نمی‌برد، زیرا دیوانه‌ای را ندیدیم که به خاطر دوری از معشوقش عاقل شود.

هوش مصنوعی: از خودت گذر کن، زیرا هیچ سالکی را نشنیدیم که بدون بریدن از مسیرهای سخت و دشوار به هدفش رسیده باشد.