هوش مصنوعی: کاروان در بیابان چادرهای خود را برپا کرد و وسایلش را به راه انداخت. اشک از چشمانم سرازیر شد و به یاد خاطراتی که پشت سر گذاشته‌ام، به جلو حرکت کردم.

هوش مصنوعی: ناقه از مسیر گذشت و من با دلی شکسته جا ماندم. ای دوستان، سریع‌تر بیایید چون کاروان رد شده است.

هوش مصنوعی: ای ساربان، لطفاً اندکی با من همدلی کن، زیرا حالا دیگر نمی‌توانم به راهم ادامه دهم و این سفر برایم دشوار شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از نگاه محبوبش چشمانش را بردارد، هر کس که آن چهره و ویژگی‌ها را ببیند، مجذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که محمل حرکت کرد، سیلابی از خونابه به راه افتاد. عجیب است که از قافله کسی تحت تأثیر قرار نگرفت، مانند اینکه بر روی گل قدم گذاشته باشد.

هوش مصنوعی: من فقط به خاطر تو به دام عشق افتاده‌ام و این سرنوشت بر سر هر دو، دیوانه و عاقل، آمده است.

هوش مصنوعی: دل من نمی‌دانست که چیز ارزشمندی مانند وصال تو چه قیمتی دارد تا اینکه شبی را گذراندم که احساس تنهایی و بی‌احساسی عمیقی را تجربه کردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که عشق و زیبایی تو را انکار کند، زندگی‌اش به پایان می‌رسد و او در حالیکه نادان است، از کنار کوی تو می‌گذرد.

هوش مصنوعی: جانم را فدای تو می‌کنم اگر پس از کشتن، مرگم سزاوار دست‌های خنکی باشد که به یاد قاتل من افتاده است.

هوش مصنوعی: دیروز تو از کنار من عبور کردی و من در حسرت گفتم که ای کاش از این عمر گرانبها به هدر نرود.