هوش مصنوعی: اگر کسی به غنچه‌ای که سیراب شده و نماد زندگی است، تشنه باشد، چه فایده‌ای دارد؟ یا اینکه اگر به نرگسی که خواب است و نماد بی‌حرکتی و مرگ است، خواب بدهی، چه سودی خواهد داشت؟ به عبارت دیگر، خواسته‌ها و آرزوها در زمانی که شرایط مناسب نباشند، بی‌فایده خواهند بود.

هوش مصنوعی: وقتی که جان شیرین انسان با تلخی و درد مواجه شود، حتی اگر او را به شیرینی و لذت نیز دعوت کنند، فایده‌ای ندارد و سودی به حالش نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: وقتی که تو نوری برای دل‌ها و بینش صاحب نظران هستی، دیگر وجود شمع بدون حضور تو در جمع دوستان چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: من که بدون خاک و غبار کوی تو نمی‌توانم بخوابم، خواب من از قاقم و سنجاب چه فایده دارد؟

هوش مصنوعی: زبان جانم از طعم حرفت در این لحظه سرشار است، اما اگر کسی همچنان تشنه باقی بماند، مانند خاکی در بیابان که در انتظار باران است، چقدر فایده دارد؟

هوش مصنوعی: هر لحظه مردمک چشمم یک جلا و درخشندگی دارد، اما قلب من که به خاطر عشق خونین شده، چه فایده‌ای دارد از این شربت انار؟

هوش مصنوعی: اگر چشمان تو که از عشق و شوق پر است، لحظه‌ای هم از این حال خالی نباشد، دیگر چه فایده‌ای دارد که زاهد در صومعه‌اش در گوشه‌ی محراب عبادت کند؟

هوش مصنوعی: در شب تاریکی که هیچ نوری وجود ندارد، زیبایی چهره‌ات و زلف‌های سیاهت هیچ کمکی به من نمی‌کند و نور مهتاب هم برایم فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: هنگامی که به دلیلی نتوانی از دروازه تو بازگردی، خواجو، این همه ظلم و سخت‌گیری نسبت به تو چه فایده‌ای دارد؟