هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی جانم فدای تو شود، بیا و خبری گرم و دلنشین از آن معشوق بگو.

هوش مصنوعی: حرف‌هایی که درباره‌ی سوسن و گل می‌زنی را برای من نزن، چون من با این گل زیبا ارتباطی خاص دارم و نمی‌توانم به راحتی از آن چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: من از دست رفته‌ام و حالا پایم هم در مشکل افتاده است. دل من را بساز و چاره‌ای برای کارم پیدا کن، حالا که کار به مشکل خورده است.

هوش مصنوعی: زمانی که مانند غنچه‌ای با شوق و شیرینی می‌خندم، زیبایی‌ام مثل درخت سرو و گل است و وقتی که زبانم به سخن آمد، مانند روزنۀ دهانم باز می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که از تلاطم دریاها آگاه شدم، همچون نیل، رنگ زرشکی آب دجله بغداد را دیدم.

هوش مصنوعی: با صدای نرم و زیبا بخوان، مانند لعل (سنگ قیمتی) که در دل کوه سختی پنهان شده است؛ زیرا فرهاد در عشق شیرینش، به هلاکت رسید.

هوش مصنوعی: کدام دوست یا یار است که در هنگام رسیدن به کعبه، خاطره‌ی عاشقان و مردگان راه دوری که از جدایی رنج می‌بردند را فراموش کند؟

هوش مصنوعی: من به خدمت یرغوچیان شاه می‌روم تا از آن بیدادگر درخواست کمک کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که تو در درد و رنجی ناشی از غصه‌ات هستی، اما به خاطر خیالت، دل دیوانه‌ام را با همه‌ی حوادث رها می‌کنم و به هرچه پیش آید، تن می‌دهم.