هوش مصنوعی: ای چهره‌ات مانند در، زیبا و دلنشین است و موهایت چون سنبل، گلی را زیباتر کرده است.

هوش مصنوعی: هر پیچ و تابی که در زندگی‌ام وجود دارد، مانند طنابی بر گردن من است که مرا می‌کشد و تحت فشار می‌گذارد.

هوش مصنوعی: از شدت عشق، وقتی که می‌سوزم، می‌توانم هفت آسمان را ناگهان شعله‌ور کنم.

هوش مصنوعی: از اشک‌های من سیلابی به راه می‌افتد که آسیاب را به گردش درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: از زیبایی و دلربایی دلبر، گلی بر روی سبزه‌ای می‌افکند و فضای زیبایی را ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: امیدوارم که از آن آب، به‌سان آتش، بر آتش غم‌ام بریزم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از خواب صبح بیدار شو و با ما لحظاتی شاد و دلنشین را سپری کن.

هوش مصنوعی: برخلاف افرادی که از گناه دوری می‌کنند، من از آن شراب خوشمزه لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: ای دوست با لب‌های شیرین، کجا هستی؟ بیا و یک جرعه بنوش که تو زندگی‌ام هستی.

هوش مصنوعی: ساقی، هر چه زودتر به من نوشیدنی بده، چون احساس می‌کنم عمرم به سرعت در حال گذر است.

هوش مصنوعی: می‌بینم که با دوستانم نوشیدنی می‌نوشم و در خوشی و شادی به صدای خوانندگان می‌رقصیم.

هوش مصنوعی: اگر از من نصیحت کنند، از این به بعد هیچ چیز نخواهم دید که درست و شایسته باشد.

هوش مصنوعی: ای نسیم بهاری، چقدر خوشحالی! حال و احوال دوستداران چگونه است؟

هوش مصنوعی: زندگی بدون لذت و شادی برای دوستان همچون نوشیدن غذایی تلخ است که به هیچ‌وجه مزۀ شیرینی ندارد.

هوش مصنوعی: صدای نوبت صبح بلند شده است، بیا ای ساقی، باده‌ی تازه را پیش بیاور.

هوش مصنوعی: لیوان را پر کن، زیرا هر بار که از جام می‌نوشی، نوری تازه و درخشان به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: این زمان، زمان لذت بردن از طبیعت نیست، بلکه فرصتی برای بودن در کنار دوستان و ساختن لحظاتی خوش با آنان است.

هوش مصنوعی: دوستان عزیز، امشب زمانی نیست که بخواهم در خواب به سر ببرم و چیزی را از دست بدهم.