هوش مصنوعی: وقتی چشمانش را از خواب باز کرد، خواب بیدارها را بست. زمانی که گیسویش را نمایان کرد، آبروی تاب‌داران را نیز به تسخیر درآورد.

هوش مصنوعی: اگر تو از شادی مثل باران اشک می‌ریزی، جالب نیست که غنچه در باغ به خاطر باران می‌خندد.

هوش مصنوعی: هر شب ناله و فریاد گرفتارانی که به کمک نیاز دارند به گوش می‌رسد. اگر روزی به فریاد این مردم برسی، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: اگر پزشک تو را در خواب ببیند که از شوق بر پرده صورت خود برمی‌داری، چشمان او به خاطر ناراحتی تو از غم بیمارانت می‌میرد.

هوش مصنوعی: ای شمعی که دلسوزان را روشن می‌کنی، چراغی برای مجلس افراد روشنی‌فام. به چهره‌ات نور ماه می‌تابد، همچون چهره شاهی که بر پهلوانان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در صبح زود، کسانی که با افتخار و سربلندی بیدار شده‌اند، همچون سروهای بلند به نظر می‌رسند. در حالی که افرادی که در حال و روزی ناخوش قرار دارند، تحت تاثیر غم و افکار تیره و تار دارند. این تصویر به زیبایی حال و احوال کسانی را که در جشن و شادمانی هستند، در مقایسه با آنانی که در غم و اندوه به سر می‌برند، نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر از کسی عیبی دیده‌ای، آن را بزرگ نکن و از آن بگذر، چرا که این بهتر است از اینکه هشیاران بر مستان فخر کنند و عیوبشان را برشمند.

هوش مصنوعی: از بزرگان بخشش و کرم هیچ لطفی فراتر از این نیست که عفو و بخشش را بر گناهان گنهکاران سایه بگسترند.

هوش مصنوعی: کسی حال من را در شب نمی‌فهمد، وقتی که من شب را به روز تبدیل می‌کنم، تو در خواب خوشحالی با عشق‌ات، حال بیدارها را نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: اگر از دوست خود فاصله بگیرم، در نظر دشمن، من بی‌دین هستم؛ چون قطع کردن دوستی، در دین پرهیزگاران به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: بگو ای مرد دانا که شاگردان میخانه، خواجو را از کوی شراب‌فروشان به دوش می‌برند.