هوش مصنوعی: ای دل، از جان خود سخن بگو که محبوب می‌داند چگونه با کسانی که بی‌زبانند، سخن بگوید.

هوش مصنوعی: اگر گلبرگ‌های تو در دست بلبل باشد، نگران خنک‌های باغبان‌ها نباش.

هوش مصنوعی: اگر دردی وجود نداشته باشد، طبیب‌ها چه دلیلی برای نگرانی از مریضی‌های ناتوان دارند؟

هوش مصنوعی: دوستان در مکانی تاریک و پرهیاهو، به احوال شبانان فکر نمی‌کنند و به وضعیت آن‌ها توجهی ندارند.

هوش مصنوعی: عقل و درک نمی‌تواند به تنهایی عشق را تحمل کند، زیرا کسانی که تجربه و سن بیشتری دارند، در برابر جوانان و شور و انرژی آنها به زانو درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: هیچ‌گونه تفاوتی میان افراد لاغر وجود ندارد و همه آن‌ها به یک شکل و حالت هستند.

هوش مصنوعی: شراب تلخ را مانند شکر می‌کنم تا به یاد شکر شیرین در دهان دوستان بیفتم.

هوش مصنوعی: اگر معشوق به خواسته‌ام برسد، جانم را فدای جان او می‌کنم.

هوش مصنوعی: او در باطن خود به اندیشه‌های ظریف و پیچیده توجه دارد، اما در سخنانش به تصورهای سطحی و کوچک اکتفا می‌کند.

هوش مصنوعی: نپرس از خواجو که دلش چه نشان و نشانه‌ای دارد، زیرا کسی نمی‌تواند نشانه‌ای از آن کسانی که هیچ نشانی ندارند، بیابد.