هوش مصنوعی: نگاه کن به طلوع خورشید چین از طرف باغ خود، چینیان را به حالتی ببین که همچون بندگان در کنار باغ خود قرار دارند.

هوش مصنوعی: امروز در منطقه فرخار، طاقی افتاده است که در زیبایی و شکل‌گیری‌اش هیچ اشتباهی وجود ندارد. به ابروی آن طاق نگاه کن، که همیشه می‌درخشد و تماشایی است.

هوش مصنوعی: وقتی که دل به هوای ملک و کشور دل مشغول می‌شود، خیمه‌گاهی که در چشمم به نظر می‌رسد، با شدت و گرمی مواجه می‌شود و به تماشای سیاحت و زندگی در آنجا می‌نشینم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تضاد بین ظلم و عدالت اشاره می‌کند. او دریا را نماد ظلم می‌داند که بر دوش خود عادلانه ایستاده است، و دشنام را به عنوان یک رسم و آیین قابل مشاهده می‌داند. او از ما می‌خواهد که به این تضاد دقت کنیم و به عدالت و زیبایی در ریشه‌های آن توجه کنیم.

هوش مصنوعی: آن معشوقه‌ی بی‌وفا را ببین که چه شور و شوقی در زمانه‌ی خودش ایجاد کرده است و آن بت زیبا را نیز بنگر که چگونه در وجودش، فتنه‌ها و آشفتگی‌ها را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: او به خاطر جدایی، خون کسانی را که کشته شده‌اند، به پا می‌مالد. اگر نعل اسب او را به خوبی نمی‌نگری، مسلماً به او آسیب خواهد رسید.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که هرچند در هر بار ممکن است مخالفت‌هایی به وجود بیاید، اما از سپاهان تا حجاز، شور و هیجان عاشقانش را ببین.

هوش مصنوعی: به این همه ظلم و بی‌عدالتی و نیرنگ و فریب او توجه کن و آن قدر پیمان‌ها و شروط و عهدهایی که او بسته را هم ببین.

هوش مصنوعی: نیمه مست از خیمه بیرون می‌آید و می‌گوید: "ای جان، به من جان بده." اما دلم می‌گوید که به او توجه نکن و عاقبت را در نظر بگیر.